Gedicht
Michael Palmer
FIRST ELEGY
EERSTE ELEGIE
Zingen is verboden in dit caféFolteren is toegelaten in dit café
Voor mij een dubbele graag
in driekwartsmaat, Zuster,
mag ik je Zuster noemen, jij
met amandelogen, zonder glimlach,
in dit steeds veranderend licht
dat de verwilderde wereld bedekt?
Deze dansers, ken jij hen?
Denken zij
als ze glijden en draaien
over wat zal zijn
en wat geweest is?
Ken je hun namen
en zo ja
veranderen hun namen
van de vroegste tot de late uren
en van dag tot dag?
Vertonen hun wonden zich
terwijl ze de muziek haar weg nabootsen?
(Zuster, vergeef me, maar ik moet dit vragen.)
Hiroshima, Nagasaki, Abu Ghraib,
Oradour, Theresienstadt, Deir Yassin,
Vel d’Hiv, Vorkoeta, Magadan –
die wals, die dans –
tussen de kroegkaarsen
en achter de beslagen ruiten
de eindeloze allée
van door de bliksem getroffen bomen;
ze fluisteren gebroken woorden
opdat niemand hen begrijpt.
Al die mooie namen,
Zuster, oneindige namen
rollen van de tong
ontelbaar als de sterren
die in de zee dartelen.
© Vertaling: 2017, Tom Van de Voorde
FIRST ELEGY
Singing is prohibited in this café.Torture is permitted in this café.
I’ll have a double, thank you,
in ¾ time, Sister,
may I call you Sister, you
almond-eyed, unsmiling,
in this ever-changing light
that cloaks the feral world?
These dancers, do you know them?
Do they think
as they glide and spin
of what is to be
and what has been?
Do you know their names
and if so
do their names change
from earliest hours to late
and day to day?
Do their wounds show
as they mimic the music’s path?
(Sister, I apologize, but I must ask.)
Hiroshima, Nagasaki, Abu Ghraib,
Oradour, Terezín, Deir Yassin,
Vel d’Hive, Vorkuta, Magadan –
that waltz, that dance –
among the café candles
and beyond the fogged windows
the endless allée
of lightning-scarred trees
whispering fractured words
for none to understand.
All the beautiful names,
Sister, the infinite names,
roll off the tongue
innumerable as the stars
that frolic in the sea.
© 2017, Michael Palmer
Gedichten
Gedichten van Michael Palmer
Close
EERSTE ELEGIE
Zingen is verboden in dit caféFolteren is toegelaten in dit café
Voor mij een dubbele graag
in driekwartsmaat, Zuster,
mag ik je Zuster noemen, jij
met amandelogen, zonder glimlach,
in dit steeds veranderend licht
dat de verwilderde wereld bedekt?
Deze dansers, ken jij hen?
Denken zij
als ze glijden en draaien
over wat zal zijn
en wat geweest is?
Ken je hun namen
en zo ja
veranderen hun namen
van de vroegste tot de late uren
en van dag tot dag?
Vertonen hun wonden zich
terwijl ze de muziek haar weg nabootsen?
(Zuster, vergeef me, maar ik moet dit vragen.)
Hiroshima, Nagasaki, Abu Ghraib,
Oradour, Theresienstadt, Deir Yassin,
Vel d’Hiv, Vorkoeta, Magadan –
die wals, die dans –
tussen de kroegkaarsen
en achter de beslagen ruiten
de eindeloze allée
van door de bliksem getroffen bomen;
ze fluisteren gebroken woorden
opdat niemand hen begrijpt.
Al die mooie namen,
Zuster, oneindige namen
rollen van de tong
ontelbaar als de sterren
die in de zee dartelen.
© 2017, Tom Van de Voorde
FIRST ELEGY
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère