Gedicht
Michael Palmer
EIGHTH ELEGY
ACHTSTE ELEGIE
In een digitale droomof op het witte doek
zei Onzichtbare Zuster:
Elke keer als sperma van mijn borsten stroomt
ben ik gedwongen te vragen
wat voor fontein dit is?
Kind van het imperium
kind van Sarin
kind van de atoomsplitsing
dat ik ben
gespleten in tweeën als ik ben
in een chemische droom
of op het witte doek
telkens als zwarte inkt
uit me sijpelt
ben ik gedwongen te vragen
wie vermaakt is
door wat ze gehoord
en wat ze gezien hebben?
Kind van fosfor
als neerslag op de daken,
oud kind van het archief
zijn gefilterd licht, zijn
stof waarin verlangen
oprispt en slaapt
en waar de paarden – los caballos –
van mijn versplinterde nachten,
los caballos en el aire –
welke nood aan aarde –
traag door het stof stijgen,
traag stijgen, tijd
hebben ze niet nodig,
ze hebben de waanzin
van paarden in hun ogen,
ze stijgen traag, ze
cirkelen rond, ze keren
en keren terug, ze vermaken
alsof de muziek van hen was.
Er komt geen einde aan.
Ze hebben de waanzin
van paarden in hun ogen,
de waanzin van het archief
waar ik verblijf.
© Vertaling: 2017, Tom Van de Voorde
EIGHTH ELEGY
In a digital dreamor on the silver screen
Invisible Sister said:
Whenever sperm pours from my breasts
I am forced to ask,
What sort of fountain is this?
Child of empire,
child of Sarin,
child of the atom split
that I am
split in half that I am
in a chemical dream
or on the silver screen
whenever black ink
seeps from me
I am forced to ask,
Who has been entertained
by what they have heard
and what they have seen?
Child of phosphorous
raining upon rooftops,
ancient child of the archive,
its filtered light, its
dust in which desire
surges and sleeps
and where the horses – los caballos –
of my splintered nights,
los caballos en el aire –
what need of earth –
lift slowly through the dust,
slowly rise, they
have no need of time,
they have the madness
of horses in their eyes,
they slowly rise, they
encircle, they turn
and return, they entertain
as if the music were their own.
There is no end to it.
They have the madness
of horses in their eyes,
the madness of the archive
where I reside.
© 2017, Michael Palmer
Gedichten
Gedichten van Michael Palmer
Close
ACHTSTE ELEGIE
In een digitale droomof op het witte doek
zei Onzichtbare Zuster:
Elke keer als sperma van mijn borsten stroomt
ben ik gedwongen te vragen
wat voor fontein dit is?
Kind van het imperium
kind van Sarin
kind van de atoomsplitsing
dat ik ben
gespleten in tweeën als ik ben
in een chemische droom
of op het witte doek
telkens als zwarte inkt
uit me sijpelt
ben ik gedwongen te vragen
wie vermaakt is
door wat ze gehoord
en wat ze gezien hebben?
Kind van fosfor
als neerslag op de daken,
oud kind van het archief
zijn gefilterd licht, zijn
stof waarin verlangen
oprispt en slaapt
en waar de paarden – los caballos –
van mijn versplinterde nachten,
los caballos en el aire –
welke nood aan aarde –
traag door het stof stijgen,
traag stijgen, tijd
hebben ze niet nodig,
ze hebben de waanzin
van paarden in hun ogen,
ze stijgen traag, ze
cirkelen rond, ze keren
en keren terug, ze vermaken
alsof de muziek van hen was.
Er komt geen einde aan.
Ze hebben de waanzin
van paarden in hun ogen,
de waanzin van het archief
waar ik verblijf.
© 2017, Tom Van de Voorde
EIGHTH ELEGY
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère