Poetry International Poetry International
Gedicht

André Schmitz

EXPROPRIATION

They grab a gown in which there is
no longer anyone – because of expropriation!
And the woman has left as from a house
where she would have left everything: goods and chattels,
from where she would have withdrawn everything: dreams and souls.

(And the gown squeaks with bark in Autumn.)

DE ONTEIGENING

Ze twisten om een jurk waar niemand
meer in is – een onteigende jurk!
De vrouw is eruit gegaan als uit een huis
waarin ze alles achterliet: goud en goed,
waaruit ze alles weghaalde: dromen en zielen.

(En de jurk knispert als schors in de herfst.)

L’EXPROPRIATION

On s’arrache une robe dans laquelle il n’y a
plus personne – pour cause d’expropriation!
Et la femme est partie comme d’une maison
où elle aurait tout laissé: ors et biens,
d’où elle aurait tout retiré: songes et âmes.

(Et la robe a des crissements d’écorce en automne.)
Close

DE ONTEIGENING

Ze twisten om een jurk waar niemand
meer in is – een onteigende jurk!
De vrouw is eruit gegaan als uit een huis
waarin ze alles achterliet: goud en goed,
waaruit ze alles weghaalde: dromen en zielen.

(En de jurk knispert als schors in de herfst.)

EXPROPRIATION

They grab a gown in which there is
no longer anyone – because of expropriation!
And the woman has left as from a house
where she would have left everything: goods and chattels,
from where she would have withdrawn everything: dreams and souls.

(And the gown squeaks with bark in Autumn.)
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère