Poetry International Poetry International
Gedicht

André Schmitz

It is too late. It is too soon

It is too late. It is too soon.
Perhaps both.
Too late to die,
too soon to be born.
To throw oneself into the rotten waters
to die,
to open lips and saps
to be born:
too late and too soon,
too here and too there!

He deserted the rooms
with windowpanes caressed by trees.
He went back to the river, looked
at the murky waters, swallower
of poor lives.

They write it to you, to you who only read
foliage at the height
of scraps of birds.
And the place to die and to be born meet.
(A little too soon, a little too late,
always inopportune,
if you have the nerve to specify which.)

Het is te laat. Het is te vroeg

Het is te laat. Het is te vroeg.
Misschien beide.
Te laat om te sterven,
te vroeg om geboren te worden.
Zich in de bedorven wateren te werpen
om te sterven,
lippen en sappen te openen
om geboren te worden:
te laat en te vroeg,
te veel hier, te veel daar!

Hij vertrok uit de kamers
met door bomen gestreelde ruiten.
Hij ging naar de rivier en keek
naar de troebele wateren die gulzig
armzalige levens verzwelgen.

Dat schrijft men jou, die nooit iets anders leest
dan het gebladerte ter hoogte
van verkruimelde vogels.
Waar sterven en geboren worden elkaar raken.
(Iets te vroeg, iets te laat,
altijd ongelegen,
zeg je er schaamteloos bij.)

Il est trop tard. Il est trop tôt.
Peut-être les deux:
Trop tard pour mourir,
trop tôt pour naître.
Se jeter clans les eaux pourries
pour mourir,
ouvrir des lèvres et des sèves
pour naître:
trop tard et trop tôt,
trop ici et trop là-bas

Il a déserté les chambres
aux vitres caressées par des arbres.
Il a rejoint le fleuve, regardé
les eaux troubles avaleuses de vies
pauvres.

On vous l’écrit, à vous qui ne lisez
que des feuillages à hauteur
d’oiseaux en miettes.
Et où mourir et naître se touchent.
(Un peu-trop tôt, un peu trop tard,
toujours hors de propos,
avez-vous l’audace de préciser.)
Close

Het is te laat. Het is te vroeg

Het is te laat. Het is te vroeg.
Misschien beide.
Te laat om te sterven,
te vroeg om geboren te worden.
Zich in de bedorven wateren te werpen
om te sterven,
lippen en sappen te openen
om geboren te worden:
te laat en te vroeg,
te veel hier, te veel daar!

Hij vertrok uit de kamers
met door bomen gestreelde ruiten.
Hij ging naar de rivier en keek
naar de troebele wateren die gulzig
armzalige levens verzwelgen.

Dat schrijft men jou, die nooit iets anders leest
dan het gebladerte ter hoogte
van verkruimelde vogels.
Waar sterven en geboren worden elkaar raken.
(Iets te vroeg, iets te laat,
altijd ongelegen,
zeg je er schaamteloos bij.)

It is too late. It is too soon

It is too late. It is too soon.
Perhaps both.
Too late to die,
too soon to be born.
To throw oneself into the rotten waters
to die,
to open lips and saps
to be born:
too late and too soon,
too here and too there!

He deserted the rooms
with windowpanes caressed by trees.
He went back to the river, looked
at the murky waters, swallower
of poor lives.

They write it to you, to you who only read
foliage at the height
of scraps of birds.
And the place to die and to be born meet.
(A little too soon, a little too late,
always inopportune,
if you have the nerve to specify which.)
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère