Poetry International Poetry International
Gedicht

André Schmitz

The dogs bark

The dogs bark. But yet there are no
passers-by, says the man. The woman who understands
everything without knowing anything thinks that these are
souls in distress like hers who travel
the night. And she would like to make love in
the garden with one of those souls that a dog
would bring her still warm in its jaws.

De honden blaffen

De honden blaffen. Er komt nochtans niemand
langs, zegt de man. De vrouw die alles begrijpt
zonder iets te weten denkt dat het zielen
zoals de hare zijn, zielen in nood die ’s nachts
reizen. En zij zou in de tuin de liefde willen
bedrijven met een van die zielen lillend
warm door een hond in zijn muil aangebracht.

Les chiens aboient. Il n’y a pourtant pas de
passants, dit l’homme. La femme qui comprend
tout sans rien savoir pense que ce sont des
âmes en détresse comme la sienne qui voyagent
la nuit. Et elle voudrait faire l’amour dans
le jardin avec une de ces âmes qu’un chien
lui apporterait toute chaude dans sa gueule.
Close

De honden blaffen

De honden blaffen. Er komt nochtans niemand
langs, zegt de man. De vrouw die alles begrijpt
zonder iets te weten denkt dat het zielen
zoals de hare zijn, zielen in nood die ’s nachts
reizen. En zij zou in de tuin de liefde willen
bedrijven met een van die zielen lillend
warm door een hond in zijn muil aangebracht.

The dogs bark

The dogs bark. But yet there are no
passers-by, says the man. The woman who understands
everything without knowing anything thinks that these are
souls in distress like hers who travel
the night. And she would like to make love in
the garden with one of those souls that a dog
would bring her still warm in its jaws.
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère