Gedicht
Amina Saïd
daily the sun slits its own ghost’s throat
daily the sun slits its own ghost’s throatand rises in blood
each beginning draws a circle
memory leads to the sea of beginnings
the pier is made of stone the tree of exile
I aspire to the horizon
on a thread of light
I move towards the place that is you
and what had been happens
a star dances on my forehead’s sky
the bird within us is reborn from the soul’s shore
your word is yours mine is my word
you return to the place that I am
and the poem continues to write itself
I see your face and the shadow on your face
like the poem suffering is shared
we share the grief of the tree of the too-brief
seasons and of the exile from seasons
of the smiles and the rifts of the earth
of men’s misfortune of women’s prayers
as we would wish the instant takes its dazzled form
time blurs over like a landscape
we live the two halves of our lives
like a journey that will perhaps remember
the names of islands birds ports
of the white wake of boats cities beings
of the cycle of arrivals and departures
and we fall in love with night
because each night celebrates a dream’s wedding
and we fall in love with day
because life begins with each day
© Translation: 2011, Marilyn Hacker
From: The Present Tense of the World: Poems 2000–2009
Publisher: Black Widow Press, Boston, 2011
From: The Present Tense of the World: Poems 2000–2009
Publisher: Black Widow Press, Boston, 2011
daily the sun slits its own ghost’s throat
elke dag snijdt de zon haar eigen spook de keel doorom in zijn bloed op te staan
elk begin tekent een cirkel
de herinnering leidt naar de zee van elk beginnen
de pier is van steen de boom van verbanning
ik verlang de horizon
op een draad van licht
ik ga naar de plaats die jij bent
en wat geweest is gebeurt
een ster danst op de hemel van mijn voorhoofd
de vogel in ons herrijst uit de oever van de ziel
jouw woord is het jouwe mijn woord het mijne
je bereikt de plek die ik ben
en het gedicht schrijft zich voort
ik zie je gezicht en de schaduw op je gezicht
zoals het gedicht wordt het lijden gedeeld
wij leven mee met de boom met de te korte
seizoenen met de verbanning uit de seizoenen
met de glimlach en de verscheurdheid van de aarde
met de rampspoed van de mannen de gebeden van de vrouwen
op onze wens neemt het ogenblik zijn verrukte vorm aan
de tijd wist zich uit gelijk een landschap
wij leven beide helften van ons leven
als een reis die zich wellicht
de naam van de eilanden de vogels de havens herinnert
het witte zog van de schepen de steden de wezens
de cyclus van aankomst en vertrek
en verliefd raken wij op de nacht
omdat elke nacht de bruiloft van de droom viert
en verliefd raken wij op de dag
omdat het leven elke dag begint
© Vertaling: 2011, Maarten Elzinga
Publisher: 2011, First published on PIW,
Publisher: 2011, First published on PIW,
chaque jour le soleil égorge son spectre
et se lève dans son sang
tout commencement dessine un cercle
la mémoire mène à la mer des commencements
la jetée est de pierre l’arbre d’exil
j’aspire à l’horizon
sur un fil de lumière
je vais vers ce lieu qui est toi
et ce qui fut advient
une étoile danse sur le ciel de mon front
l’oiseau en nous renaît de la rive de l’âme
ta parole est tienne mienne est ma parole
tu rejoins le lieu que je suis
et le poème continue de s’écrire
je vois ton visage et l’ombre sur ton visage
comme le poème la souffrance se partage
nous compatissons à l’arbre aux saisons
trop brèves et à l’exil des saisons
aux sourires et aux déchirements de la terre
aux malheurs des hommes aux prières des femmes
à nos voeux l’instant prend sa forme éblouie
le temps s’efface tel un paysage
nous vivons les deux moitiés de nos vies
comme un voyage qui se souviendrait peut-être
du nom des îles des oiseaux des ports
du sillage blanc des navires des villes des êtres
du cycle des arrivées et des départs
et nous tombons amoureux de la nuit
parce que chaque nuit célèbre les noces du rêve
et nous tombons amoureux du jour
parce que la vie commence avec chaque jour
et se lève dans son sang
tout commencement dessine un cercle
la mémoire mène à la mer des commencements
la jetée est de pierre l’arbre d’exil
j’aspire à l’horizon
sur un fil de lumière
je vais vers ce lieu qui est toi
et ce qui fut advient
une étoile danse sur le ciel de mon front
l’oiseau en nous renaît de la rive de l’âme
ta parole est tienne mienne est ma parole
tu rejoins le lieu que je suis
et le poème continue de s’écrire
je vois ton visage et l’ombre sur ton visage
comme le poème la souffrance se partage
nous compatissons à l’arbre aux saisons
trop brèves et à l’exil des saisons
aux sourires et aux déchirements de la terre
aux malheurs des hommes aux prières des femmes
à nos voeux l’instant prend sa forme éblouie
le temps s’efface tel un paysage
nous vivons les deux moitiés de nos vies
comme un voyage qui se souviendrait peut-être
du nom des îles des oiseaux des ports
du sillage blanc des navires des villes des êtres
du cycle des arrivées et des départs
et nous tombons amoureux de la nuit
parce que chaque nuit célèbre les noces du rêve
et nous tombons amoureux du jour
parce que la vie commence avec chaque jour
© 2006, Amina Saïd
From: Au présent du monde
Publisher: La Différence, Paris
From: Au présent du monde
Publisher: La Différence, Paris
Gedichten
Gedichten van Amina Saïd
Close
daily the sun slits its own ghost’s throat
elke dag snijdt de zon haar eigen spook de keel doorom in zijn bloed op te staan
elk begin tekent een cirkel
de herinnering leidt naar de zee van elk beginnen
de pier is van steen de boom van verbanning
ik verlang de horizon
op een draad van licht
ik ga naar de plaats die jij bent
en wat geweest is gebeurt
een ster danst op de hemel van mijn voorhoofd
de vogel in ons herrijst uit de oever van de ziel
jouw woord is het jouwe mijn woord het mijne
je bereikt de plek die ik ben
en het gedicht schrijft zich voort
ik zie je gezicht en de schaduw op je gezicht
zoals het gedicht wordt het lijden gedeeld
wij leven mee met de boom met de te korte
seizoenen met de verbanning uit de seizoenen
met de glimlach en de verscheurdheid van de aarde
met de rampspoed van de mannen de gebeden van de vrouwen
op onze wens neemt het ogenblik zijn verrukte vorm aan
de tijd wist zich uit gelijk een landschap
wij leven beide helften van ons leven
als een reis die zich wellicht
de naam van de eilanden de vogels de havens herinnert
het witte zog van de schepen de steden de wezens
de cyclus van aankomst en vertrek
en verliefd raken wij op de nacht
omdat elke nacht de bruiloft van de droom viert
en verliefd raken wij op de dag
omdat het leven elke dag begint
© 2011, Maarten Elzinga
From: Au présent du monde
Publisher: 2011, First published on PIW, Paris
From: Au présent du monde
Publisher: 2011, First published on PIW, Paris
daily the sun slits its own ghost’s throat
daily the sun slits its own ghost’s throatand rises in blood
each beginning draws a circle
memory leads to the sea of beginnings
the pier is made of stone the tree of exile
I aspire to the horizon
on a thread of light
I move towards the place that is you
and what had been happens
a star dances on my forehead’s sky
the bird within us is reborn from the soul’s shore
your word is yours mine is my word
you return to the place that I am
and the poem continues to write itself
I see your face and the shadow on your face
like the poem suffering is shared
we share the grief of the tree of the too-brief
seasons and of the exile from seasons
of the smiles and the rifts of the earth
of men’s misfortune of women’s prayers
as we would wish the instant takes its dazzled form
time blurs over like a landscape
we live the two halves of our lives
like a journey that will perhaps remember
the names of islands birds ports
of the white wake of boats cities beings
of the cycle of arrivals and departures
and we fall in love with night
because each night celebrates a dream’s wedding
and we fall in love with day
because life begins with each day
© 2011, Marilyn Hacker
From: The Present Tense of the World: Poems 2000–2009
Publisher: 2011, Black Widow Press, Boston
From: The Present Tense of the World: Poems 2000–2009
Publisher: 2011, Black Widow Press, Boston
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère