you who are no longer in the world’s present tense

you who are no longer in the world’s present tense
but in an excess of night with hidden doorways
I create you in your own image caress your waters

we watch ourselves draw apart
and the dream shadows a never-indifferent night
then reemerges in all its weight of aerial pain

I keep you multiple
in the crucible of fecund breath
in the pollen-gathering corollas of silence
at the heart of words made of shattered dawns
brought back to life in a prodigal day’s shivering

more simply I’m taking a rest from your dream
with suns in my eyes
it’s that way with certain dreams
as with great happiness or great sorrow

for your silence when there is no voice
for the dream that you bear in your night

the flame must be fed the lamp protected

you who are no longer in the world’s present tense

jij die niet meer in de huidige tijd van de wereld bent
maar in een overvloed aan nacht met onvindbare drempels
ik schep je naar jouw beeld en streel je wateren

wij zien hoe we ons van elkaar verwijderen
en de droom beschaduwt de nooit onverschillige nacht
herrijst met het volle gewicht van zijn luchtige pijn

ik bewaar je veelvormig
in de holte van de vruchtbare adem
in de stilte vergarende bloemkronen
in het hart van het woord uit scherven dageraad
die herleven in de huiver van de kwistige dag

ik kom eenvoudig op adem van je droom
van de zonnen in mijn ogen
sommige dromen vergaat het
zoals groot geluk groot leed

voor jouw stilte als de stem er niet is
voor de droom die jij in jouw nacht draagt

moet de vlam worden gevoed de lamp beschermd

toi qui n’es plus dans le présent du monde
mais dans un excès de nuit aux seuils introuvables
je te façonne à ton image et caresse tes eaux

nous nous regardons nous éloigner
et le rêve ombre la nuit jamais indifférente
pour resurgir de tout son poids d’aérienne souffrance

je te garde multiple
dans le creuset des haleines fécondes
dans les corolles butineuses du silence
au cœur de la parole en fragments d’aurores
ressuscitées dans le frisson du jour prodigue

simplement je me repose de ton rêve
des soleils dans les yeux
il en va de certains rêves
comme d’un grand bonheur d’une grande douleur

à ton silence quand la voix manque
au rêve que tu portes dans ta nuit

il faut nourrir la flamme et protéger la lampe