4

The front paws bent, pulled back against the 
slightly open mouth. Its tiny claws black with 
earth and then the incisors becoming red.
Thousands of little incisors spotted with blood 
and the night. Thousands of letters full of love 
melting like a small fleck of blood under the 
gauze of snow, under the light gauze of snow 
wrapped around all the mountains.

Susana speaks words bent double under the land 
or the water or the black air. Under the earth of 
the tiny claws.

The little claws of the rabbit that’s been run over. 
Its tiny claws and the hardened black earth 
behind them. Its eyes are earthy, like two small 
mounds of earth that grow in the black night.
The sky is black, there are daisies. Its eyes buried 
under the bare earth that all the little claws have 
gathered.

The gouged eye sockets. Bruno bends, falls.

4

Zijn voorpoten dubbelgeklapt, ingetrokken tegen het
half geopende snuitje. Zijn minuscule klauwtjes zwart
van de aarde en dan de rood kleurende snijtanden. 
Duizenden kleine snijtanden bespikkeld met bloed
en de nacht. Duizenden brieven vol met liefde
die uitlopen als een kleine spetter bloed onder 
het gaas van sneeuw, onder de zwachtel van tule 
van de sneeuw van alle bergen.

Susana spreekt woorden uit, dubbelgeklapt onder het veld 
of het water of de zwarte lucht. Onder de aarde van de
minuscule klauwtjes.

De kleine klauwtjes van het overreden konijn. Zijn
minuscule klauwtjes en daarachter de zwarte, hard 
geworden aarde van het veld. Zijn aardachtige ogen 
die zich als twee bergjes aarde ophopen in 
de donkere nacht. De hemel is zwart, er zijn margrieten.
Zijn ogen begraven onder de omgeploegde aarde die
alle piepkleine klauwtjes ophopen.

De lege oogkassen. Bruno klapt dubbel, valt. 

4

Las patas delanteras dobladas, recogidas contra el hocico entreabierto. Sus diminutas garras negras 
de tierra y luego los incisivos enrojeciéndose.
Miles de pequeños incisivos punteados de sangre 
y la noche. Miles de cartas llenas de amor 
aguándose como un pequeño copo de sangre bajo 
la gasa de la nieve, bajo la venda de tul de la 
nieve de todas las montañas.

Susana dice palabras doblada bajo el campo o el 
agua o el aire negro. Bajo la tierra de las 
diminutas garras.

Las pequeñas garras del conejo atropellado. Sus 
diminutas garras y la tierra negra del campo 
endurecida en su revés. Sus ojos terrosos 
acumulándose como dos montoncitos de tierra en 
la noche negra. El cielo es negro, hay margaritas. 
Sus ojos enterrados bajo la tierra campestre que 
acumulan todas las minúsculas garras.

Los ojos vaciados. Bruno se dobla, cae.