Poetry International Poetry International
Gedicht

Justyna Bargielska

IT’S NONE OF THOSE SWEET WATERMELONS

That’s him. That isn’t. Can you see that woman?
I see her, too, but from within. You, Agfa, who loves scarlet,
look with me at that woman whom I see from within
while I slowly get used to the thought that there aren’t many women
like that and with another thought, quite similar, that there are millions of women like that.
 
Look at me, Agfa, while I can still turn around
without having to be better than the previous me, because it’s always
me, because he wouldn’t touch anyone who wasn’t me,
in this, past and future life. Actually, I think
that I gave birth to him, Agfa, I actually think that I could have.

HET IS NIET EEN VAN DIE ZOETE WATERMELOENEN

Het is die. Die is het niet. Zien jullie die vrouw?
Ik zie haar ook, alleen van binnenuit. Agfa die houdt van rood,
kijk met mij naar die vrouw die ik van binnenuit zie
en langzaam wen ik aan de gedachte dat er niet veel van zulke vrouwen zijn
en aan een andere tamelijk verwante dat er van zulke vrouwen miljoenen zijn.
 
Kijk naar me, Agfa, nu ik me nog kan omdraaien
en ik niet beter hoef te zijn dan mijn vorige ik, want altijd
ben ik het, want hij zou niemand aanraken die mij niet was,
in dit verleden noch toekomstig leven. Eigenlijk denk ik
dat ik hem heb gebaard, Agfa, eigenlijk denk ik dat ik dat had kunnen doen.

TO NIE JEST ŻADEN Z TYCH SŁODKICH ARBUZÓW

To jest ten. Ten to nie jest. Widzicie tę kobietę?
Też ją widzę, tyle że od środka. Agfo, która kochasz czerwień,
popatrz ze mną na tę kobietę, którą ja widzę od środka
i powoli oswajam się z myślą, że nie ma wielu takich kobiet,
i z drugą, dość podobną, że kobiet takich są miliony.
 
Popatrz na mnie, Agfo, gdy jeszcze mogę się odwrócić
i nie muszę być lepsza od poprzedniej mnie, bo to zawsze
jestem ja, bo on nie dotknąłby nikogo, kto nie byłby mną,
w tym, przeszłym ani przyszłym życiu. Właściwie myślę,
że go urodziłam, Agfo, właściwie myślę, że mogłam to zrobić.
Close

HET IS NIET EEN VAN DIE ZOETE WATERMELOENEN

Het is die. Die is het niet. Zien jullie die vrouw?
Ik zie haar ook, alleen van binnenuit. Agfa die houdt van rood,
kijk met mij naar die vrouw die ik van binnenuit zie
en langzaam wen ik aan de gedachte dat er niet veel van zulke vrouwen zijn
en aan een andere tamelijk verwante dat er van zulke vrouwen miljoenen zijn.
 
Kijk naar me, Agfa, nu ik me nog kan omdraaien
en ik niet beter hoef te zijn dan mijn vorige ik, want altijd
ben ik het, want hij zou niemand aanraken die mij niet was,
in dit verleden noch toekomstig leven. Eigenlijk denk ik
dat ik hem heb gebaard, Agfa, eigenlijk denk ik dat ik dat had kunnen doen.

IT’S NONE OF THOSE SWEET WATERMELONS

That’s him. That isn’t. Can you see that woman?
I see her, too, but from within. You, Agfa, who loves scarlet,
look with me at that woman whom I see from within
while I slowly get used to the thought that there aren’t many women
like that and with another thought, quite similar, that there are millions of women like that.
 
Look at me, Agfa, while I can still turn around
without having to be better than the previous me, because it’s always
me, because he wouldn’t touch anyone who wasn’t me,
in this, past and future life. Actually, I think
that I gave birth to him, Agfa, I actually think that I could have.
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère