A SERIES OF MINOR WOUNDS

A girl disappears in the underpass
escaping a man who cries after her.
When my earthly life comes to an end, she thinks,
I'll go to Italy and while away my days
squabbling with neighbors across the balcony, until then
I need to think small, I need to think: Alexandria,
a light seeped through lemon essence.
I said it once aloud on the bus.
Do they have caskets there big enough to fit
a bus and the rest of Greek lacrimosa jars? And the hawthorn
smelled beautiful. How finely do you have to crush me
to get the dye you're after?

EEN SERIE KLEINE VERWONDINGEN

Een meisje verdwijnt in de voetgangerstunnel
om te ontsnappen aan de man die haar naschreeuwt.
Als mijn aardse leven erop zit, denkt ze,
ga ik naar Italië en maak de hele dag
ruzie over het balkon met de buren, maar voorlopig
moet ik kleiner denken, moet ik denken: Alexandrië,
door citroenessentie gesijpeld licht.
Ik zei dat een keer hardop in de bus.
Hebben ze daar zo’n grote kist dat er plaats is
voor de bus en de rest van de Griekse tranenkruikjes? En heerlijk
rook de meidoorn. Hoe klein moet je me verkruimelen
om de kleurstof te krijgen die je wilt hebben? 

SERIA DROBNYCH OKALECZEŃ

Dziewczyna znika w przejściu podziemnym,
żeby uciec przed mężczyzną, który krzyczy za nią.
Gdy skończy się moje doczesne życie, myśli,
wyjadę do Włoch i będę się całymi dniami
kłócić przez balkon z sąsiadkami, ale na razie
muszę myśleć drobniej, muszę myśleć: Aleksandria,
światło przesączone przez cytrynową esencję.
Powiedziałam to raz na głos w autobusie.
Czy mają tam taką wielką trumnę, żeby pomieściła
autobus i resztę greckich łzawnic? I pięknie
pachniał głóg. Jak drobno musisz mnie pokruszyć,
żeby uzyskać barwnik, o który ci chodzi?