A COFFEE WITH AN IMPRINTER

So you've been nowhere? I have,
but not nowhere. It could’ve been Abkhazia,
the land of the first letters, where men
lay railways at night, upwind, and then
they’re surprised. In map cases they keep a photo of that
pink with blue pin – up girl,
other sacred pictures they set against the walls.
They throw stones at pigeons, angry
that a pigeon swings and soars, and then gets
over it as if nothing happened, not worried
that it won’t like itself any more.
They are shallowly in skin, then more deeply
in canvas and in the end that pin – up
shows up anyway, flicks off and there's no trace.

KOFFIE MET EEN IMPRINTSTER

Je was dus nergens? Ik was,
maar niet nergens. Het kan Abchazië zijn geweest,
het land van de eerste letters, waar mannen
’s nachts sporen aanleggen, tegen de wind in, en zich daarna
verbazen. In kaartentassen bewaren ze een foto
van die roze met blauwe pin-up, andere
heilige beelden zetten ze tegen de muur.
Ze gooien stenen naar duiven, kwaad
omdat een duif zweeft en zeilt, en vervolgens
terugkeert alsof er niets is gebeurd, niet bang
zich niet meer leuk te vinden. Zij zijn
ondiep in huid, daarna dieper
in doek, en ten slotte komt toch
die pin-up, klapwiekt en geen spoor meer. 

KAWA Z IMPRINTERKĄ

A więc nie byłaś nigdzie? Byłam,
ale nie nigdzie. To mogła być Abchazja,
kraina pierwszych liter, gdzie mężczyźni
kładą tory w nocy, pod wiatr, a potem
się dziwią. W mapnikach trzymają zdjęcie
tej pin-up girl różowej z niebieskim, inne
święte obrazy stawiają pod ścianami.
Rzucają kamieniami w gołębie, źli,
że gołąb buja i kołuje, a potem wraca
do siebie jak gdyby nigdy nic, nie bojąc się,
że już się sobie nie spodoba. Oni są
płytko w skórze, potem głębiej
w płótnie, a na końcu i tak przychodzi
ta pin-up, strzepuje i nie ma śladu.