Poetry International Poetry International
Gedicht

Yves Bonnefoy

FINERY

It’s snowing. Soul, did you expect
To have eternal birth?
See, you have there
Even a party dress for death.

Finery like in adolescence,
Of those that we take in anxious hands
As the fabric of it is transparent and remains near
Fingers that open it out in the light,
We know that it’s as fragile as love.

But corollas and leaves are embroidered there,
And already the music can be heard
In the neighbouring room, where the lights are.
A mysterious ardour takes your hand.

You go, your heart pounding, into the big snow.

DE JURK

Het sneeuwt. Ziel, wat wilde je
Dat je al niet door eeuwige geboorte had meegekregen?
Kijk, daar heb je
Zelfs voor je dood een feestjurk.

Een jurk als van een meisje,
De soort die je behoedzaam in je handen neemt
Want de stof ervan is doorzichtig en gehecht
Aan de vingers die haar uitspreiden in het licht,
Je weet dat ze fragiel is als de liefde.

Maar er zijn bloemkronen en bladeren in geborduurd,
En dan laat de muziek zich al horen
In de verlichte kamer ernaast.
Een mysterieuze gloed neemt je bij de hand.

Je gaat, met kloppend hart, de grote sneeuw in.

LA PARURE

Il neige. Âme, que voulais-tu
Que tu n’aies eu de naissance éternelle?
Vois, tu as là
Pour la mort même une robe de fête.

Une parure comme à l’adolescence,
De celles que l’on prend à mains soucieuses
Car l’étoffe en est transparente et reste près
Des doigts qui la déploient dans la lumière,
On sait qu’elle est fragile comme l’amour.

Mais des corolles, des feuilles y sont brodées,
Et déjà la musique se fait entendre
Dans la salle voisine, illuminée.
Une ardeur mystérieuse te prend la main.

Tu vas, le coeur battant, dans la grande neige.
Close

DE JURK

Het sneeuwt. Ziel, wat wilde je
Dat je al niet door eeuwige geboorte had meegekregen?
Kijk, daar heb je
Zelfs voor je dood een feestjurk.

Een jurk als van een meisje,
De soort die je behoedzaam in je handen neemt
Want de stof ervan is doorzichtig en gehecht
Aan de vingers die haar uitspreiden in het licht,
Je weet dat ze fragiel is als de liefde.

Maar er zijn bloemkronen en bladeren in geborduurd,
En dan laat de muziek zich al horen
In de verlichte kamer ernaast.
Een mysterieuze gloed neemt je bij de hand.

Je gaat, met kloppend hart, de grote sneeuw in.

FINERY

It’s snowing. Soul, did you expect
To have eternal birth?
See, you have there
Even a party dress for death.

Finery like in adolescence,
Of those that we take in anxious hands
As the fabric of it is transparent and remains near
Fingers that open it out in the light,
We know that it’s as fragile as love.

But corollas and leaves are embroidered there,
And already the music can be heard
In the neighbouring room, where the lights are.
A mysterious ardour takes your hand.

You go, your heart pounding, into the big snow.
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère