Gedicht
Márcio-André
the defibrillator is a verbal relic
the defibrillator is a verbal relicrather than a skeleton’s device
time in the word
all that came first moved inside the word
even the cardiac pump and its blood vessels
it’s in it that things awake
and then the language-that-doesn’t-say
silence
grants to each world its physics
the body stands further than around the spine
the body grants a place to each star that earns a name
[the seagull keeps the sea in its body]
to chew the word
as if chewing a heart
from the valve to the auricles
each word is a shrine
a destiny
a design
© Translation: 2012, Ana Hudson
de defibrillator is eerder een verbale relikwie
de defibrillator is eerder een verbale relikwiedan een apparaat van het skelet
de tijd in het woord
alles wat eerst was bewoog zich in het woord
zelfs de hartpomp en zijn bloedvaten
de dingen ontwaken in het woord
en dan verleent de taal-die-niet-zegt
de stilte
de tastbaarheid aan elke wereld
het lichaam is meer dan rondom de ruggegraat
het lichaam fabriceert een plaats voor elke ster die een naam krijgt
[de albatros draagt de morgenstond in zijn lichaam]
het woord kauwen
zoals een hart zich kauwt
van klep tot boezems
elk woord is een sacrarium
een bedoeling
een bestemming
© Vertaling: 2012, Arie Pos
o desfibrilador é antes uma relíquia verbal
que um aparato do esqueleto
o tempo na palavra
tudo que era primeiro moveu-se no verbo
mesmo a bomba cardíaca e seus vasos sanguíneos
é nele que as coisas despertam
e então a língua-que-não-diz
o silêncio
confere a física de cada mundo
o corpo está mais que em volta da espinha
o corpo fabrica um lugar a cada estrela que ganha nome
[ o albatroz retém a alba no corpo ]
mastigar a palavra
como se mastiga um coração
da válvula às aurículas
cada palavra é um sacrário
um desígnio
um destino
que um aparato do esqueleto
o tempo na palavra
tudo que era primeiro moveu-se no verbo
mesmo a bomba cardíaca e seus vasos sanguíneos
é nele que as coisas despertam
e então a língua-que-não-diz
o silêncio
confere a física de cada mundo
o corpo está mais que em volta da espinha
o corpo fabrica um lugar a cada estrela que ganha nome
[ o albatroz retém a alba no corpo ]
mastigar a palavra
como se mastiga um coração
da válvula às aurículas
cada palavra é um sacrário
um desígnio
um destino
© 2012, Márcio-André
Gedichten
Gedichten van Márcio-André
Close
de defibrillator is eerder een verbale relikwie
de defibrillator is eerder een verbale relikwiedan een apparaat van het skelet
de tijd in het woord
alles wat eerst was bewoog zich in het woord
zelfs de hartpomp en zijn bloedvaten
de dingen ontwaken in het woord
en dan verleent de taal-die-niet-zegt
de stilte
de tastbaarheid aan elke wereld
het lichaam is meer dan rondom de ruggegraat
het lichaam fabriceert een plaats voor elke ster die een naam krijgt
[de albatros draagt de morgenstond in zijn lichaam]
het woord kauwen
zoals een hart zich kauwt
van klep tot boezems
elk woord is een sacrarium
een bedoeling
een bestemming
© 2012, Arie Pos
the defibrillator is a verbal relic
the defibrillator is a verbal relicrather than a skeleton’s device
time in the word
all that came first moved inside the word
even the cardiac pump and its blood vessels
it’s in it that things awake
and then the language-that-doesn’t-say
silence
grants to each world its physics
the body stands further than around the spine
the body grants a place to each star that earns a name
[the seagull keeps the sea in its body]
to chew the word
as if chewing a heart
from the valve to the auricles
each word is a shrine
a destiny
a design
© 2012, Ana Hudson
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère