IT WAS

IT WAS

the mortal music, the shriek

of the incessant horses, it was

a funeral pavane at the hour

of bloodied cotton.



It was the slumping of a thousand heads,

the gargoyle, its maternal howl, the circles

of the tormented hen.

It is still, once again, the lime, the chilly

bone between our hands, the

policeman’s black marrow.

HET WAS

HET WAS
 
de doodsmuziek, het krijsen
 
van de gestage paarden, het was
 
een begrafenispavane op het uur
 
van het bebloede katoen.
 
 
Het was het buigen van duizend hoofden,
 
de waterspuwer die moederlijk jankt, de cirkels
 
van de gekwelde kloek.
 
Opnieuw, nogmaals, de kalk, het koude
 
bot in onze handen, het
 
zwarte merg van de politie.

FUE

la música mortal, el alarido

de los caballos incesantes, fue

una pavana fúnebre a la hora

del algodón ensangrentado.



Fue la declinación de mil cabezas,

la gárgola que aúlla maternal, los círculos

de la gallina atormentada.

Es aún, otra vez, la cal, el hueso

frío en nuestras manos, la

médula negra de la policía.