This face that was mine

This face that was mine, rubbed hard with Mustela, contains the sum of the stuck-on faces; and the cake of a moment returns with its containers full of holes

I poured them out, I poured them out

you improve yourself, I invent a joy for myself, if this courage is mine and you hold my hand tight, the colour approaches multiple flashes at once

I form with my mouth the word for something, I un-remember, a hole is accentuated

Dat gezicht dat het mijne was

Dat gezicht dat het mijne was, stevig met Zwitsal ingewreven, bevat de som van aan elkaar gekleefde gezichten; en de taart van toen keert weer met de bakken vol gaten

ik goot ze uit, ik goot ze uit

jij improviseert jezelf, bedenkt iets waar ik blij van word, als die moed de mijne is en jij hard in mijn hand knijpt, nadert de kleur verschillende weerkaatsingen tegelijk

met de mond vorm ik het woord van iets, ik ontherinner mij, er wordt een groter gat geslagen

Ce visage qui fut le mien, frotté très fort au mustela, contient la somme des visages collés ; et le gâteau d’un moment revient avec les récipients troués

je les versais, je les versais

tu t’improvises, m’inventes une joie, si ce courage est le mien et que tu serres ma main fort, la couleur s’approche de plusieurs reflets à la fois

je forme avec la bouche le mot de quelque chose, je me déremémore, une trouée s’accentue