U1: NEW PLATFORM SONGS FROM THE JADE TERRACE

a million glittering screws    tightened up and going nowhere
here the moon sucked semi-paralysis a million times over
tunnel choruses from each direction     squeezes out one single black
 
a one-thousand-five-hundred-year love song     waits for you to sing
to put down a piece of jade      boozers         at Hell’s Mouth      meeting
broken bottles stuffed with phoney warmth      leaking out drip by drip
 
from words long too weary to form     line by line and line by line then
others heap them up on a     newsprint page     o western wind, when
stench of death fills the air     points east to Warsaw     and further east
 
in a shattered     bronze mirror     a girl sits to pluck her brows again
is it you? metal station benches have hangings of gold brocade
good looks    unfolding underground    a tiny light brown stamen
 
intimate only with your own season     snow that covers the city
falls the moment you will it to fall     your amber eyes glance over
a timetable hidden deeper still     a night pulled infinitely closer
 
pushed infinitely further away     two never-intersecting horizons
buried in your heart    sing of jade’s     endless yearnings
one thousand five hundred years      tune up the rambling gypsy’s strings
 
the cutting edge of a love song    skins a specimen peacock
pain     builds your nest     the ghosts you embraced      under the track    
light corpse candles     lovesick can never     replenish     lovesickness’s trill
 
all return     polishing the pistil as a name sucks up the perfume
the train window rattles on in winter     bloodstain mirrors bloodstain
forcing a language       to be wounded     to become a poem
 
                                                                    you write
iron love’s deep hidden     gorgeous     rumbling     speeding
where’s the next station?     jade renews a cliff     returns you the silence

U1, HALTE ‘NIEUWE LIEDEREN VAN HET JADEN TERRAS’

een miljoen schroefjes glinsterend vastgedraaid gaan nergens heen
de maan waaraan een miljoen keer is gezogen is hier half verlamd
de tunnel zingt aan twee kanten      comprimeert hetzelfde zwart
 
een vijftienhonderd jaar oud liefdeslied      wacht op jouw zangstem
om jade neer te leggen      pimpelaars afspraak bij de poort van de hel
valse warmte in gebroken flessen      sijpelt beetje bij beetje weg
 
van woorden die het vormen allang zat zijn       zin na zin en zin na zin
stapelen anderen op een krantenpagina      de wind waait uw armen in
doordringende doodsgeur      wijst oostwaarts naar Warschau      verder oostwaarts
 
in een gebroken bronzen spiegel      tekent een jonge vrouw haar wenkbrauwen
ben jij dat? de ijzeren stationsbanken hebben bedgordijnen met gouddraad
schoonheid      bloeit en verwelkt ondergronds      een lichtbruine stamper
 
alleen intiem met het eigen seizoen      stadvullende sneeuw
valt wanneer je wilt terwijl je neerkijkt      je amberogen glijden langs
een diep verborgen dienstregeling      een oneindig dichtbij getrokken nacht
 
oneindig verder weggeduwd      twee nooit kruisende horizonlijnen
begraven in jouw hart      zingen      het verlangen van jade is oneindig
vijftienhonderd jaren spannen de snaren van zwervende zigeuners
 
met het scherpe lemmet van een liefdesgedicht      wordt een pauw opgezet
pijn       bouwt een nest voor je      onder het spoor samengedrongen geesten
steken dwaallichtjes aan      blijft verlangen onvervuld      dan keert
 
vibrato van verlangen weer      versiert de stamper die naam die alle geuren opdrinkt
bloedstrepen weerkaatsen bloedstrepen       op het raam dat rammelt in de winter
dwingen een taal om te worden verwond tot gedicht
 
                                                                             jij schrijft
de liefde van het ijzer is diep verborgen      prachtig      dendert voort
de volgende halte?      het klif vernieuwd door jade       geeft je de stilte terug

U1，玉台新咏站

一百万颗螺丝亮晶晶铆着哪儿都不去
一百万次被吮过的月亮偏瘫在这里
双向咏唱的隧道　挤压同一种黒
 
一首一千五百年的艳歌　等你的歌喉
放下一块玉　酒鬼们约会在阴间门口
碎瓶子揣着假的温热　一股股渗漏
 
自早已厌倦了成形的词　行行重行行
而别人堆积在一页报纸上　入君怀的风
死味儿弥漫　向东指着华沙　更向东
 
摧毁的铜镜中　又坐着位少女在描眉
是你吗？车站的铁椅子有道金缕床帏
容颜　在地下开落　一枚浅棕色的蕊
 
只亲近自己的季节　满城市的雪
在眺望中想下就下　你的琥珀眼翻阅
藏匿更深的时刻表　一个无限拉近的夜
 
无限推远　两条死不相交的地平线
埋进你心里　唱　玉死不休止的渴念
一千五百年绞紧流浪吉普赛的弦
 
艳歌的利刃　剥制一只越鸟的标本
疼　给你筑巢　轨道下拥挤的鬼魂
点点磷火　相思填不满时　相思的颤音
 
都归来　修饰蕊那个吸尽芳香的名字
冬日得得作响的车窗上　血丝倒映血丝
逼一个语言负伤为诗　
 
　　　　　　　　　　　你写着
铁的深情隐秘　绚烂　隆隆驶过
下一站呢　玉刷新的峭崖　还给你沉默