ST. ANDREWS

1
 
holy relics     splattering snow-white on every rock
death’s house number at the street’s end     commotion
so uncontaminated it can only be seen
 
downward-slanting     dripping steps of stone
go on dripping     in a downward direction
bared by degrees     the ebb-tide of the heart’s ruin
 
I thread my way through gravestones     shades
crowd in     crawling over a blurred inscription
of the smallest James
 
stroke by stroke stone paints the bitterness of flesh
rotten beneath green grass     the scene’s decoration
is an exquisite imagining of the eye     as a gash
 
sliding      seagulls study a coffinish
wide open     linguistics of motion
the god we     choked     leaves a jet-black door of stone
 
and     that faraway indigo slash
is pure and perfectly      simple gradation
notched inside the gaze     the other side of emptiness is the ocean

ST. ANDREWS

1

relieken      spatten sneeuwwit uiteen op alle kliffen
het deurplaatje van de dood aan het einde van de straat      dondert
zo puur dat het alleen kan worden gezien
 
een trap van natte stenen treden      schuin naar beneden
blijft nat      schuin naar beneden
ruïnes in het eb van het hart worden geleidelijk blootgegeven
 
ik loop tussen de grafstenen door      schaduwen
vallen over elkaar      kruipend over een onduidelijk schrift
van een allerkleinste James
 
streep voor streep tekenen de stenen de bitterheid van vlees
rottend onder het gras      het thema van het landschap
is een verfijnde voorstelling van het oog als een wond
 
glijdende meeuwen onderzoeken een sarcofaagachtige
wijdopen      golvende taalkunde
de god die wij hebben gesmoord      laat een gitzwarte stenen poort na
 
en in de verte een donkerblauwe lijn
een eenvoudige onvergelijkbare verdeling      afgebakend
in de starende blik      voorbij die leegte is de zee

圣安德鲁斯

一
 
 
圣骨　在每块礁石上雪白地溅开
死亡的门牌在街的尽头　轰鸣
纯粹得只能被看见
 
一道倾斜向下的　湿漉漉的石阶
继续湿漉漉　倾斜向下
内心的退潮中废墟渐渐裸露
 
我穿行在墓碑间　影子
重叠　爬过某个字迹模糊的
最小的詹姆斯
 
石头一笔笔画出肉的苦味
腐烂在青草下　风景的主题
是精致构思眼睛这处伤口
 
滑行的鸥鸟研习像口石棺
敞开的　动荡的语言学
我们呛死的神　遗下黑黝黝的石门
 
和远处一条暗蓝色的线
单纯无比的刻度　划定在
凝视里　空那边才是大海