LONDON

reality is part of my nature
spring has accepted the overflowing green of the dead again
streets     accept more funerals which are blacker yet beneath the flowers
red phone boxes in the rain like a warning
time is part of the internal organs bird voices
open every rusting face on the benches
watching night’s eyes a prolonged flying accident
when yet another day is blotted out      London

write out all my madness     lick out all the brown beer’s froth
the bell’s toll in a little bird’s brain vibrates like a gloomy verse unemployed
city is part of the word   the most terrifying part of me
showing my insignificance     accepting
blue mildewed sheepskin slip-cover outside the window
sheep meat’s memory diligently binding
its own death    dying      in the unconvulsing lens
when between two pages of newsprint is a grave     behind the grave is the ocean

LONDEN

werkelijkheid is een deel van mijn natuur
opnieuw heeft de lente het overvloedige groen van de doden aanvaard
de straten        aanvaarden nog meer begrafenisprocessies die onder de bloemen nog donkerder zijn
de rode telefooncellen in de regen zijn als een waarschuwing
tijd is een deel van de inwendige organen        vogelstemmen
openen elk van de roestende gezichten op de banken
kijk naar nachtelijke ogen een langdradig vliegongeluk
wanneer alweer een dag wordt weggeschrapt        Londen

schrijf alle waanzin van me af        lik al het bruine schuim van het bier op
klokgelui trilt in een vogelkop als een mistroostige werkloze versregel
stad is een deel van het woord        mijn meest angstaanjagende deel
toont mijn onbeduidendheid        aanvaardt
het beschimmelde omslag van blauw schapenvel buiten het raam
het geheugen van schapenvlezen bindt vlijtig
de eigen dood        sterft in        de van zenuwtrekken vrije lens
als tussen twee vellen krantenpapier een begraafplaats ligt        ligt achter de begraafplaats de oceaan