CHAOS TOTEM

CHAOS TOTEM

Als het zo is,
condors in de nachthemel
een vergulde uitbarsting van hofmakerij
op de keizerinnenweg van sterren
hoor ik elke maat van de xylofoon
geslagen door hun vleugels
vechtend met de atmosfeer.
 
Een wens om
achter de brandmuur, jou, te komen.
 
Als het zo is,
firestarters in het vage
in het spelonkachtige, in de ruïnes van de dag
een lopend, doordringend golven
dat rimpelt onder de huid,
voel ik elke stoot van de klauwen
van de panter die mijn longen doorboort
tot een blekere, versnipperde schaduw van adem.
 
Je glimlach straalt
in de kleur van een nucleaire zon; de droom van rode letters
elke avond, nieuw.
Als het zo is,
engelen der genade
ontvouwen gerafelde vleugels in vloeibare luchten
zie ik Sophia’s schilderijen druipen
op mijn hoofd, & elke gebedsmolen
tolt rond in de tempels van Kathmandu,
geelbuikige duiven
vallen om door zuurstofgebrek,
eieren bakken op de motorkappen van auto’s
& ik hoor de Noctiluca
brullen van zijn honger.
 
Als het zo is,
trek ik de grens.
wurg ik de greep op de tijd
& de voorraad raakt uitgeput.
 
Scholen van ongeborenen spelen tantra’s met houten benen
op tankers vol olie ontploffen
& smelten de teerziel van de weg, & jij
jij moet rennen voor je vege, vege lijf. 

CHAOS TOTEM

If it is,
condors in the night sky
a gilded wooing eruption
in the empress way of stars,
I hear each bar of the xylophone
beaten by their wings
battling the atmosphere.

A wish to pass
behind the firewall, you.

If it is,
fire-starters in the dim
in the cavernous, in the ruins of the day
a pacing, piercing undulation
rippling under the skin,
I feel each dig of the claws
of the panther puncturing my lungs
to a paler, slivered shadow of breath.

Your smile glowing
in the tint of a nuclear sun; the dream of red letters
every night, new.
If it is,
angels of mercy
unfurling ragged wings on runny skies
I see Sophia’s paintings dripping
on my head, & each prayer wheel
spins in the temples of Kathmandu
furiously, yellow-bellied pigeons
fall over from lack of oxygen,
eggs are fried on the bonnets of cars
& I hear the Noctiluca
roaring of its hunger.

If it is,
I draw the line.
I choke the hold on time
& supply runs short.

Shoals of unborns playing tantras with wooden legs
on tankers carrying oil explode
& melt the very tarsoul of the road, & you
you must run for your very, very life.