voor de jij die tot het schrijven van dit boek inspireerde die de hand dwong die de pen pakte die de woorden over de pagina voerde ik spreek van jou jou jou en jou ik spreek tot de jij die binnen het universele schuilt ik spreek van de jij die stilte als betaalmiddel kiest ik spreek van de jij met de ogen die zich afwenden die zich omdraait als de bijl valt ik spreek van de jij die zijn handen dwangmatig wast ik spreek van de jij in de wij en de zij ik spreek tot de jij binnen de ik ik spreek om je te laten beseffen dat ik vrolijk de rotte kern zou consumeren van die appel die geteeld werd op wraakzuchtige gedachten dat ik die baksteen onverveerd in de weg zou staan diezelfde baksteen die ik eens door een ruit keilde dat ik het scherpe en het afgesletene het milde en het schrijnende terug zou nemen dat ik ieder woord van elk gedicht op elke pagina terug zou nemen dat ik alles terug zou nemen in ruil voor één wens ik wilde ik wilde ik wilde dat dit nooit was gebeurd

for the you who inspired the writing of this book who forced the hand that lifted the pen who marched the words across the page I speak of you you you and you I speak to the you who hides inside the universal I speak of the you who chooses silence as a form of currency i speak of the you with averting eyes who turns away at the falling of the axe I speak of the you who wash your hands obsessively i speak of the you in the us and the them i speak to the you inside the i i speak that you may know this much that i would gladly consume the rotten core of that apple grown of vengeful thoughts that i would stand unflinching in the path of that brick the same brick i once hurled through a pane glass window that i would take back the jagged and the jaded the gentle and the jarring i would take back every word of every poem on every page i would take it all back in exchange for one wish i wish i wish i wish that this had never happened