THE TOWNSPEOPLE WATCH THEM TAKE ALFONSO

DE STEDELINGEN KIJKEN TOE HOE ZE ALFONSO OPPAKKEN

Nu is ieder van ons
een getuigenbank: 

Vasenka ziet hoe wij zien hoe vier soldaten Alfonso Barabinski op de stoep smijten.
Wij, lafaards, laten hen begaan. 

Wat we niet zeggen
dragen we mee in onze koffers, jaszakken, onze neusgaten. 

Aan de overkant van de straat wassen ze hem met brandweerslangen. Eerst schreeuwt hij,
dan stopt hij. 

Zo veel zonlicht –
een T-shirt valt van een waslijn en een bejaarde man stopt, raapt het op, drukt het tegen zijn gezicht. 

Buren staan in de rij om te zien hoe hij op de stoep wordt gesmeten als in een Vaudeville: Ta da.
In zo veel zonlicht – 

ieder van ons
is een getuigenbank: 

ze pakken Alfonso op
en niemand komt in het geweer. Onze stilte komt in het geweer voor ons.

THE TOWNSPEOPLE WATCH THEM TAKE ALFONSO

Now each of us is
a witness stand: 

Vasenka watches us watch four soldiers throw Alfonso Barabinski on the sidewalk.
We let them take him, all of us cowards. 

What we don’t say
we carry in our suitcases, coatpockets, our nostrils. 

Across the street they wash him with firehoses. First he screams,
then he stops. 

So much sunlight—
a t-shirt falls off a clothes line and an old man stops, picks it up, presses it to his face.

Neighbors line up to watch him thrown on the sidewalk like a vaudeville act: Ta Da.
In so much sunlight—

each of us
is a witness stand:

They take Alfonso
and no one stands up. Our silence stands up for us.