WHILE THE CHILD SLEEPS, SONYA UNDRESSES

TERWIJL HET KIND SLAAPT, KLEEDT SONYA ZICH UIT

Ze schrobt me tot ik
zeepsop spuug.
Varken, lacht ze. 

Een man moet beter ruiken dan zijn land –
zo is de stilte
van een vrouw die tegen de stilte in spreekt, wetend 

dat stilte ons tot spreken beweegt.
Ze gooit mijn schoenen
en bril de lucht in, 

Ik hoor bij de dove mensen
en ik heb
geen land maar een bad en een baby en een huwelijksbed!

Elkaar inzepen
is heilig voor ons.
Elkaars schouders wassen. 

Neuken kun je
met iedereen – maar met wie kun je 
in badwater zitten?

WHILE THE CHILD SLEEPS, SONYA UNDRESSES

She scrubs me until I spit
soapy water.
Pig, she smiles. 

A man should smell better than his country—
such is the silence
of a woman who speaks against silence, knowing 

silence moves us to speak.
She throws my shoes
and glasses in the air, 

I am of deaf people
and I have
no country but a bathtub and an infant and a marriage bed! 

Soaping together
is sacred to us.
Washing each other’s shoulders. 

You can fuck
anyone—but with whom can you sit
in water?