Poem

Moshe Dor

Side by side

פנקס

NOTITIEBOEKJE

En nadat de aarde was verwijderd
En het lichaamsvocht gedroogd
Kwamen de gedichten uit de
Achterzak tevoorschijn
En werden in de loop der tijd
Onderdeel van de poëzie-canon,
Op scholen en colleges gedoceerd,
In bloemlezingen opgenomen en vertaald
In vreemde talen.

Is daardoor één enkele executie
Voorkomen? De kwelling van lichaam en ziel
Ook maar iets afgenomen? De hand een fractie
Van een seconde in de gehoorzame lucht
Blijven hangen alvorens het verbod op de vrijheid
Van spreken en schrijven te ondertekenen?

Maar het notitieboekje wordt zorgvuldig onder
Glas bewaard in de tempel van de heiligen der
Poëzie waar soms een bezoeker er stil bij blijft staan
En zich plotseling ongemakkelijk voelt. Alsof een worm,
Piepklein, vochtig, met zandkorreltjes
Bedekt, in zijn nek omhoogklimt, net
Onder de gestreken kraag.

פנקס

וּלְאַחַר שֶׁנִּקּוּ אֶת הֶעָפָר
וְיִבְּשוּ אֶת נוֹזְלֵי הַגּוּף
הֵגִיחוּ הַשִּׁירִים מִן הַכִּיס
הׇאֲחו֯רִי אֶל אוֹר הַשֶּׁמֶשׁ
וּבִמְרוּצַת הַזְּמָן נִהְיוּ לְחֵלֶק
מִגּוּף הַשִּׁירָה הַתַּקָּנוֹנִית,
נִלְמְדוּ בְּבָתֵּי-סֵפֶר וּבְמִכְלָלוֹת,
נִכְנְסוּ לְאַנְתּוֹלוֹגְיוֹת וְתֻרְגְּמוּ
לִלְשוֹנוֹת זָרוֹת.

הַאִם נִמְנְעָה בִּזְכוּתָם הוֹצָאָה אַחַת
לַהוֹרֵג? כְּלוּם עִנּוּיֵי הַגּוּף וְהַנֶּפֶשׁ
פָּחֲתוּ כְּהוּא-זֶה בְּגִינָם? וְשֶׁמָּא נִשְׁתַּהֲתָה
הַיָּד לְשַׁבְרִיר שְׁנִיָּה בָּאֲוִיר הַצַּיְתָנִי
בְּטֶרֶם חָתְמָה עַל הַצַּוִים לְאִסּוּר
חֵרוּת הַדִּיבּוּר וְהַכְּתִיבָה?

אֲבָל הַפִּנְקָס הַקָּטָן שָׁמוּר בִּקְפִידָה
מִתַּחַת לַזְכוּכִית בְּבֵית-הַנְכֹאת לִקְדוֹשֵי
הַשִּׁירָה וְיֵשׁ שֶׁמִּתְעַכֵּב אֶצְלוֹ מְבַקֵּר וְחָשׁ
פִּתְאוֹם אִי-נַחַת כָּלשֶׁהִי, כְּאִלּו תּוֹלַעַת
זְעִירָה, לַחָה, שֶׁגַּרְגְּרֵי עָפָר דָּבְקוּ
בָּהּ, מְטַפֶּסֶת עַל עָרְפּוֹ, מַמָּשׁ
מִתַּחַת לַצַּוָארֹון הַמְּגֹהָץ.