יונים

Duiven

Duiven zijn een makke.
Hij behoorde nooit tot de duivenliefhebbers die
Zaadjes uit bruine papieren zakjes strooien. In feite
Kan hij ze (duiven, geen tortels) niet uitstaan, zoals ze
Zich op pleinen verbreiden, in huizen, nissen, kroonlijsten
doordringen met hun witte mest, de mensen
Hebben geen idee hoe die alles aantast: planten, stoepen
Om van standbeelden maar te zwijgen, zoals ze op de hoofden
Van bevelhebbers neerstrijken en die in een soort alledaagsheid
Die de vaart naar de eeuwigheid verstoort
Met hun drek bestrijken en humor kwakken
Op de minst geschikte plekken en ook in de poëzie –
Hij vindt ze behoorlijk overschat. Dat vermenigvuldigt zich maar
In de omgeving van onschuld, zondvloed of vrede, hijzelf
Heeft nog nooit een duif met een olijftak gezien of een gedicht
Over die minuscule rode luizen waar het huis van volloopt
En waarvan je je gek krabt nadat je tevergeefs je heil zocht
In die zilveren stripjes of dat glibberige spul dat je in verfwinkels
Kunt kopen om op de vensterbank te smeren. Maar los daarvan,
Zoals ze hun nek vooruitsteken en dan weer
Intrekken, met al dat gekoer
En geklapwiek en gepluk aan de veren. Ook
Al heb je aanleg voor het verhevene, je kunt er niet omheen
Zoals ze alles doodleuk onderschijten en je hebt vrouwen die
Ze nota bene op de revers van hun jas dragen.
Vissen zijn weer heel iets anders.

יונים