MOTHERS

She holds the tray like the rim of a languishing
world and slowly steps into the light
where she remains still in dark streaming contours

and pours tea. Her body silent amid the flowing.
I watch. She looks at me. Straight into an eye
that instantly withdraws. Shadows

flee over the house that retains me.
Treetops beckon in a wavering forest
with raging clouds above. There is calmness

that gathers as it grows dark and cold.
I wave like a departing mother.
She waves even faster.

Moeders

Moeders

Ze houdt het dienblad als rand van een kwijnende
wereld vast en stapt langzaam in het licht
waar zij met donkervloeiende contouren blijft staan

en thee schenkt. Haar lichaam verstilt om het stromen.
Ik kijk. Zij kijkt me aan. Recht in een oog
dat zich onmiddellijk terugtrekt. Schaduwen

vluchten over het huis dat mij kan onthouden.
Boomtoppen wenken in een weifelend
woud waarboven wolken razen. Er is kalmte

die toeneemt terwijl het donker wordt en koud.
Ik zwaai als een verlatende moeder.
Zij zwaait nog harder.