Ilya Kaminsky
Ilya Kaminsky
Snelle introductie
"Het alledaagse is prachtig en in alle eerlijkheid, het is alles wat we hebben." Voor Ilya Kaminsky gaat poëzie over het creëren van een parallelle werkelijkheid en daarmee over het scheppen van vrijheid. Hij werd in 1977 geboren in Odessa in de voormalige Sovjet-Unie (nu Oekraïne) maar vertrok in 1993 met zijn familie naar de VS. In zijn vroege jeugd werd zijn doofheid over het hoofd gezien. Ook Kaminsky's personages zijn vaak doof; en toch, ze vrijen en dansen tegen de klippen op, niet horend wat er over hen gezegd wordt en als er bevelen worden gegeven, kunnen ze die niet verstaan. Kaminsky heeft een scherp oog voor de absurditeit van het bestaan en schrijft onverbloemd over grimmig- en gruwelijkheden, maar blijft als observator altijd betrokken. Liefdevol en optimistisch toont zijn poëzie de andere wang. Geweld en dwang worden beantwoord met liefde, dans en muziek. Zijn tweede bundel Deaf Republic (Graywolf Press, 2019) wordt gezien als "een hedendaags epos (…) een volkomen buitengewoon boek." Schrijver Garth Greenwell noemt de dichter "de meest briljante van zijn generatie, een van de weinige genieën ter wereld”.
Volledige biografie
“Het alledaagse is prachtig en in alle eerlijkheid, het is alles wat we hebben.” Voor de dichter Ilya Kaminsky gaat poëzie over het creëren van een parallelle werkelijkheid en daarmee over het scheppen van vrijheid. Veel van zijn gedichten ademen een op het eerste gezicht nonchalant lijkende ongehoorzaamheid. Wetten of ze nu door machthebbers zijn uitgevaardigd of voortkomen uit natuur of logica, worden niet opgevolgd of aanvaard. Mensen zijn geen machines, lijkt Kaminsky te willen zeggen.
Bijvoorbeeld in het gedicht: Terwijl haar man slaapt vertelt Sonja een verhaal. Een gedicht dat, zoals vaker bij Kaminsky, de vorm van een parabel aanneemt:
een man en een vrouw in de sneeuw te neuken.
[. . .]
Denk ook eens aan de naderende trein,
waarin de conducteur fluit, de bel luidt en schreeuwt
alsof hij niet wil geloven dat ze doof zijn.
Denk ook eens, mijn lief, aan die doofheid
en aan de man, de aardse vorm ervan.
De trein stopt, de conducteur fluistert
Moge jullie de loterij winnen en alles uitgeven aan dokters!
De vrouw trekt haar jas recht en lacht –
‘Een van ons moest het eerst stoppen. Ik kon niet.’
De menselijke drift brengt uiteindelijk de voortdenderende machine tot stilstand. De personages in de gedichten van Kaminsky vrijen en dansen dikwijls tegen de klippen op. Vaak zijn ze doof. Ze horen niet wat er over hen gezegd wordt, wat er van hen wordt gedacht. Als er bevelen worden gegeven, kunnen ze die niet verstaan. Ze zijn doof maar horen toch overal muziek en dansen of de gelegenheid zich daar nu voor leent of niet.
Kaminsky werd in 1977 geboren in de havenstad Odessa in de voormalige Sovjet-Unie (thans Oekraïne) en kreeg met zijn familie in 1993 asiel in de Verenigde Staten. Hij debuteerde in 2002 met “Musica Humana” en publiceerde in 2004 de succesvolle bundel “Dancing in Odessa.” Een bundel die hem verschillende prijzen opleverde en die in meerdere talen werd vertaald. In 2011 bracht de Azul Press onder de titel “Dovenrepubliek” een selectie van Kaminsky’s werk in Nederlandse vertaling uit. Kaminsky schrijft zowel in het Engels als in het Russisch. Hij stelde met Susan Harris de “Ecco Anthology Of International Poetry” samen en hij vertaalde poëzie van Marina Tsvetaeva en Polina Barskova. Van zijn eigen werk verschenen al in verschillende landen vertalingen.
Kaminsky heeft niet alleen als dichter, docent, vertaler en poëzieredacteur gewerkt, maar is ook bij verschillende mensenrechtenorganisaties betrokken geweest. De ‘mensenmuziek’ boeit hem uitermate en zijn poëzie is dan ook een toonbeeld van levendige tegenstrijdigheden; niets menselijks is eraan vreemd. Hij heeft een scherp oog voor de absurditeit van het bestaan, beschrijft onverbloemd grimmig- en gruwelijkheden, maar is als observator alles behalve niet betrokken. Geweld wordt door hem helder en indringend beschreven, door de onsentimentele toon in de verte verwant aan het werk van de eveneens uit Odessa afkomstige schrijver Isaak Babel, aan wie Kaminsky enkele gedichten heeft gewijd. De teneur van Kaminsky’s werk is echter totaal anders dan die van Babel; liefdevoller, optimistischer. Zijn poëzie – doorspekt met religieuze beelden, gebeden en allegorieën – toont de andere wang. Geweld en dwang worden beantwoord met liefde, muziek en dans:
[. . .]
de Staat veroordeelde hem als vijand van het volk.
Hij rende achter een trein aan met tomaten in zijn jas
en danste naakt op de tafel voor ons huis-
hij werd doodgeschoten, en grootmoeder verkracht
door de openbare aanklager, die zijn pen in haar vagina stak,
de pen die mensen tot twintig jaar veroordeelde.
Maar in de geheime geschiedenis van de woede – de stilte van één persoon
leeft voort in het lichaam van anderen – terwijl we dansen om niet om te vallen.
Bibliography
Poetry
Dancing in Odessa, Tupelo Press, Dorset, VT, 2004
As editor
Gossip & Metaphysics: Russian Modernist Poems and Prose (with Katie Farris and Valzhyna Mort), Tupelo Press, Dorset, VT 2014
A God in the House: Poets Talk about Faith (with Katherine Towler), Tupelo, Dorset VT, 2012
Ecco Anthology of International Poetry (with Susan Harris), Ecco, New York, 2010
Links
“Of Strangeness That Wakes Us: On Mother Tongues, Fatherlands, and Paul Celan” by Ilya Kaminsky, Poetry magazine, January 2013
“Various Tongues: An Exchange” by Ilya Kaminsky and Adam Kirsch, Poetry magazine, March 2010
Poetry magazine podcast, “Rhapsodies and Rude Epics”: The editors of the magazine discuss Ilya Kaminsky's Deaf Republic, Inger Christensen's musical poetry and Hanoch Levin's “Lives of the Dead”
Poetry magazine podcast, “you and your olives, me and my rhyme”: Poems by Geoffrey Brock and Peter Cole, plus translations of Marina Tsvetaeva by Jean Valentine and Ilya Kaminsky
“Second Chances in Language and Life: An Interview with Ilya Kaminsky” by Brian Leary & Diana Park, Boxcar Poetry Review
“A Note on Rae Armantrout” by Ilya Kaminsky, Boston Review
Interview with Kaminsky by Colleen Marie Royer, Adirondack Review
Review by Jane Hirshfield, Ploughshares
Gedichten
Sponsors
