if I touch an abyss I don’t understand

if I touch an abyss I don’t understand
I live I am illuminated I’m burning
under the sun just like the sun I am
just like the sun

and light is streaming out

my changing shadows are as hard as diamonds
are stagnant years water bucket and a hole to fill
with home-made lemonade in a garden smoothed flat

while god disappears into the casino and begins to
bet a car on the head of every Chinese person
trees to plant and a cave
to sit and watch them from

is it done to let a poem about death
collapse under nothing more than the weight
of its own letters

does his love take me
to swimming pools in the summer and menus
chalked onto blackboards

when the coffee’s finished
I get up to buy more
since it’s the only thing keeping the end
within hand’s reach

and the end always comes

raak ik aan een afgrond die ik niet begrijp

raak ik aan een afgrond die ik niet begrijp
ik leef ik word verlicht ik sta te branden
onder de zon net als de zon ik ben
zoals de zon

en het licht stroomt eruit

mijn wisselende schaduwen zijn hard als diamant
zijn stilstaande jaren water emmer en een gat om te vullen
met zelfgemaakte limonade in een gladgestreken tuin

terwijl god in het casino verdwijnt en een auto
op het hoofd van elke chinees begint te verwedden
bomen om te planten en een grot
om ernaar te zitten kijken

is het bon ton om een gedicht over de dood
onder niet meer dan de last van zijn eigen letters
te laten bezwijken

neemt zijn liefde me mee
naar zwembaden zomer en met krijt
op zwarte borden geschreven menu’s

als de koffie op is sta ik op
om nieuwe te kopen
want hij alleen houdt het einde
binnen handbereik

en het einde komt altijd