Hear the horses of my childhood

Hear the horses of my childhood
neighing out of the darkness of memory.
Well aware that such auditory hallucinations
are a common occurrence in one’s older days
I avoid replying to them in detail

they belong to the floating darkness
they are part of the age of loosening teeth
when the floor becomes ever more treacherous
and I’m sure I heard someone laughing deep down there
or was it crying
enticing as the cooing of wood-doves
in the late childhood evening.

Hoor de paarden uit mijn jeugd hinniken

Hoor de paarden uit mijn jeugd hinniken
vanuit het duister van mijn herinnering.
Mij welbewust dat dergelijke storingen van het gehoor
een bekende ouderdomsaandoening zijn
ga ik niet nader op hun beantwoording in

zij behoren tot het vloeiende duister
tot het tijdperk van loslatende tanden
als de vloer het steeds verder begeeft
en zeker is dat ik iemand diep daaronder hoorde lachen
of was het gesnik
verleidelijk als het gekoer van steenduiven
in de late avond van mijn jeugd.

Hör min barndoms hästar
gnägga ur minnets mörker.
Väl medveten om att sådana hörselvillor
är en vanlig åkomma på äldre dagar
undviker jag att närmre besvara dem

de tillhör det flytande mörka
de ingår i tandlossningstiden
när golvet blir alltmera sviktande
och visst hörde jag någon skratta djupt därunder
eller var det gråt
förledande som skogsduvors hoande
i den sena barndomskvällen.