I find it hardest to understand

I find it hardest to understand
the stones and the large rocks
I cannot follow their breathing
and their extremely slow voices

the sea in that respect is easier
with its constant, ambiguous faithlessness,

but when they long and fixedly observe me
in the weathering we recognize each other.
In the sand
which I sieve between my fingers
we have a meeting-place.

Het moeilijkst voor mij te bevatten

Het moeilijkst voor mij te bevatten
zijn de stenen en de grote rotsen
ik kan hun ademhalen niet volgen
en hun ogenschijnlijk zo trage stemmen

de zee is wat dat betreft eenvoudiger
met haar voortdurende, dubbelzinnige trouweloosheid,

maar wanneer zij mij lang en ononderbroken gadeslaan
herkennen wij elkaar in het verval.
In het zand
dat ik tussen mijn vingers door laat glijden
vinden wij elkaar.

Svårast har jag att begripa mig på
stenarna och de stora klipporna
jag kan inte följa deras andning
och deras till ytterlighet långsamma röster

havet är isåfall lättare
med sin ständiga, tvetydiga trolöshet,

men när de länge och oavvänt iakttar mig
igenkänner vi i vittrandet varandra.
I sanden
som jag silar mellan fingrarna
har vi en mötesplats.