THE SUNLIGHT boils beneath my lids

THE SUNLIGHT boils beneath my lids.

From a nightingale engrossed in ash, from its black
musical entrails, a tempest rises. The cries descend to the ancient
cells, I behold living whips,

the beasts’ unmoving stare, its icy needle in my heart.

All is an omen. The light is shadow’s marrow: the insects
are going to die in the spark-plugs of dawn. This

is how meanings burn in me.

HET LICHT kookt onder mijn oogleden.

HET LICHT kookt onder mijn oogleden.
 
Uit een in as opgeslorpte nachtegaal, uit zijn zwarte muzikale ingewanden, steekt een storm op. Het gehuil zakt naar de oude cellen, ik word levende zweepslagen gewaar
 
en de starre blik van de beesten, hun koude naald in mijn hart.
 
Alles is voorteken. Het licht is het merg van de schaduw: de insecten gaan sterven in de bougies van de dageraad. Zo
 
branden de betekenissen in mij.

LA LUZ hierve debajo de mis párpados.

De un ruiseñor absorto en la ceniza, de sus negras entrañas musicales, surge una tempestad. Desciende el llanto a las antiguas celdas, advierto látigos vivientes

y la mirada inmóvil de las bestias, su aguja fría en mi corazón.

Todo es presagio. La luz es médula de sombra: van a morir los insectos en las bujías del amanecer. Así

arden en mí los significados.