HENRYK ROSS: YELLOW STAR

HENRYK ROSS: GELE STER

Vanzelf kijken we naar die ene gele ster,
geen wijze zal 'm ooit na reizen.
Kromme mannetjes in capes, een grimassende vrouw
met holle wangen, ogen vol afgrijzen.

We kijken, kijken totdat we een gat
in het papier branden. Wat kunnen we leren
van hun verdwijning, het gaat ons verstand te boven.
We laten ze verteren.

HENRYK ROSS: YELLOW STAR

The eye is drawn to that single yellow star
that no wise man will follow.
The hunched men in caps, the grimacing woman
her eyes screwed up, cheeks hollow.

We look and look again until we burn a hole
in the paper. We strive to learn
from their resignation but it is beyond us.
We let them burn.