Gedicht
George Szirtes
Chairs
STOELEN
De lege stoelen vreesde hijniet die met leuningen in hen geplant,
niet die bestrooid met kruimels of papiertjes.
De stemmen die niet spraken,
de piepjes en kraakjes die de stoelen niet maakten,
het overhellen, het omvallen,
de gebroken stoelpoten, het dagelijks gedoe.
Ze rond een tafel zien geschaard,
in zichzelf gekeerd als voor een ritueel
dat was het onrustbarende, en dat er een,
ja, die met open armen
en z’n uitnodiging om te gaan zitten,
z’n slaperigheid, zijn steek naar waardigheid,
zijn ledigheid, de duivel zelve was.
© Vertaling: 2009, Rob Schouten
Chairs
It was the empty chairs he feared,not those with a proper behind rammed into them,
not those littered with stray bits of food or waste paper.
It was the voices that did not speak,
the wheezes and creaks the chairs didn’t make.
The kicking over, the collapse,
the broken legs of chairs, the everyday business.
To see them ranged about a table
turned in on themselves as for a ritual,
that was the unsettling thing, and that one there,
yes, that one with its open arms
and its invitation to sit,
its somnolence, its stab at dignity
its emptiness, was the very devil.
© 2008, George Szirtes
From: New and Collected Poems
Publisher: Bloodaxe, Tarset
From: New and Collected Poems
Publisher: Bloodaxe, Tarset
Gedichten
Gedichten van George Szirtes
Close
STOELEN
De lege stoelen vreesde hijniet die met leuningen in hen geplant,
niet die bestrooid met kruimels of papiertjes.
De stemmen die niet spraken,
de piepjes en kraakjes die de stoelen niet maakten,
het overhellen, het omvallen,
de gebroken stoelpoten, het dagelijks gedoe.
Ze rond een tafel zien geschaard,
in zichzelf gekeerd als voor een ritueel
dat was het onrustbarende, en dat er een,
ja, die met open armen
en z’n uitnodiging om te gaan zitten,
z’n slaperigheid, zijn steek naar waardigheid,
zijn ledigheid, de duivel zelve was.
© 2009, Rob Schouten
From: New and Collected Poems
From: New and Collected Poems
Chairs
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère