Arrival

AANKOMST

Tenslotte kwamen we aan bij de stad der stilte,
enorm, met hoge muren, haar woeste stoplichten
versprongen in paniek, straten waren bedekt
met dikke dekens. Het was een plek zonder deuren, een reeks
bewegende monden.
        Hun ogen spraken uiteraard boekdelen,
dikke naslagwerken. Er was weinig licht om te lezen.
Hun witte handschoenen fladderden voor hen
met grotesk dansende vingers.

Er stond geschreven dat dit alles zo moest zijn.
Hun denk-misdaden, hand-misdaden, hart-misdaden
stonden in lange lijsten genoteerd.
Agenten trokken gezichten of wezen naar plakkaten.
De magistraten sliepen in het park.
NIET STOREN, zeiden de borden.
GEEN LASTIGE VRAGEN STELLEN.

De rest ging door met voeden en opvoeden.
Ze plantten tongen op de begraafplaats,
weelderige struiken van stilte.

Arrival

Finally we arrived at the city of silence,
enormous, high-walled, its furious traffic lights
signalling in panic. The streets were covered over
in thick rugs. It was a place without doors, a series
of moving mouths.
        Their eyes, of course, spoke volumes,
vast encyclopaedias. There was little light reading.
Their white gloves fluttered before them
with grotesquely dancing fingers.

It was written that all this should be as it was.
Their thought-crimes, hand-crimes, and heart-crimes
were listed in long numbered chapters.
Policemen pulled faces or pointed at notices.
The civic authorities were sleeping in the park.
DO NOT DISTURB, said the signs.
ASK NO AWKWARD QUESTIONS.

The rest went on feeding and breeding.
They were planting tongues in the cemetery,
thick flowering shrubs of silence.