Why do I recite my poems by heart?

Why do I recite my poems by heart?
Because I write them by heart,
because I know that kind of spleen
by heart. But I lie to the pen,
not daring to describe how I ambled
along the distant ramparts of love,
barefoot, wearing a birthday suit:
the placental slime and blood.

Hoe ik voordraag? Uit mijn hoofd, allicht,

Hoe ik voordraag? Uit mijn hoofd, allicht,
daar ik deze pijn van buiten ken,
dus van buiten opschrijf. Maar ik dicht
leugens. Zo verzwijg ik voor mijn pen
hoe ik op een dwaalspoor ben geraakt,
zeg ik niet hoe ik alleen, te voet,
om de liefde heen zwierf, moedernaakt, –
onder placentaire slijm en bloed.

Почему читаю наизусть?
Потому что наизусть пишу,
потому что знаю эту грусть
наизусть. Но лгу карандашу,
описать не смея, как брела
дальнею околицей любви
босиком, в чём мама родила –
в плацентарной слизи и крови.