Day of Beauty

The bursting bud; the bee a-buzzing;
the wind that whispers foolishness:
what men know simply as the spring
whose coming drives the earth quite senseless;
now my brain’s fizzing with all that –
I’d stick a feather in my hat
if I weren’t so respectable,
so stiff in my black frock-coat.
Oh, if I only could unbutton
In one big bunch I’d take you all on,
you lasses from the byre, the town,
you knowing one, you yokel-dumb,
you from the big house, from the slum,
and you, oh tree, and grass, and down,
you too, white slowly-pacing father,
you horse, you sun, you cloud, you water,
and I’d dance in amongst you all,
if I weren’t so respectable,
so stiff in my black frock-coat.

Dag van schoonheid

Dag van schoonheid

De bot, die berst; de bij, die zoemt;
de wind, die zotheid gaat vertellen:
wat men kortweg de lente noemt
en de aarde komt op stelten stellen;
dat klotst nu alles door mijn kop,
en ’k stak er wel een pluimken op,
als ik maar niet zo deftig was,
zo stijf in mijn geklede jas.
Als ik den band maar los kon knopen,
nam ik u allen dubbelthope:
gij meiskens uit de stad, den stal,
gij wijs als ’t boek, gij dom als oordje,
gij uit ’t kasteel en gij uit ’t poortje,
en gij, o boom, en gras, en wal,
gij witte, wandelende pater,
gij paard, gij zon, gij wolk, gij water,
en ’k danste midden in uw tas,
als ik maar niet zo deftig was,
zo stijf in mijn geklede jas.