SO IT MUST BE

So it must be:
as – no other way! – trees in the city
reaching for the sky, as we are for the evening,
as time passing us by, as we to each other.

So, no other way. Not as birds do we look down
from the balcony, but we fly instead.
Not you an angel resemblant, but an angel.

So it must be. The price must be paid.
Never may it be in vain our naming one another
by the most ingenious names, horrors amount to nothing
that after being uttered do not actually occur.

ZO MOET HET ZIJN

ZO MOET HET ZIJN

Zo moet het zijn:
zoals – en niet anders! – de bomen in de stad
naar de lucht reiken, zo wij naar de avond,
zoals de tijd aan ons voorbijgaat, zo wij aan elkaar.

Zo, en niet anders. Niet als vogels kijken wij neer
vanaf het balkon, maar wij vliegen dan.
Niet engelgelijkend jij, maar een engel.

Zo moet het zijn. De prijs moet betaald.
Nooit mag vergeefs zijn ons noemen van elkaar
bij de vernuftigste namen, niets zijn gruwelen
die na genoemd te zijn niet daadwerkelijk voorvallen.