HUNTING GIRLINESS

JAGEN OP MEISJESACHTIGHEID

Mijn meisjesachtigheid heeft het formaat van een Kerberus.
       Ik ontketen het uit mijn lichaam, een Mercedes ingesloten

                                               door mijn slangenstaart, iemands Scissorhand-
                                               struiken, driekoppig gehuil wordt luider

in de schone buitenwijk. Het is niet netjes
       om te fucken met de tandenfee, kindertanden

                                                in de oleanders geplant. Om jongens in te elkaar slaan
                                                in het park, een van hen mijn vrouw te maken

in een witte jurk als we bruiloftje spelen.
       Mijn tantes stopten mij bij een stille troubadour

                                                 & een vanaf de geboorte kreupel reekalf. Ik ben
                                                 een meisje dat haar handen op de borst hield, mij   

zijn paleizen, een fontein van honing, een stroom van melk beloofd.                                 
       Vertel me, waarom zweept er iets anders

                                                 op in mij dat probeert te ontsnappen,
                                                 mijn huid paars beukt. Vertel me,

wanneer kan ik ophouden mijn hoofddoeken
       te bewapenen met weerhaken, mijn wimpers uit te rusten met speren? Ik leer mijn lichaam

                                                 liefhebben door voor dood te spelen: wijdbeens
                                                 als een man, gelaten sta ik de gieren toe

van mijn smachtende lijf te eten, de lel
        van de vrouwtjes hangt uit hun snavels,

                                                  & het is de enige keer dat ik stil lig.
                                                  Mijn meisjesachtigheid fluit bergopwaarts,

& mijn moeder staat te ver beneden om het te horen.
        Ze zegt, Wees niet zo roekeloos. Ik zeg, Eerlijk,

                                                  ik stopte al met voorzichtig zijn in groep vier
                                                  toen de torens vielen & later droeg ik

de haat van de stad als een hijab. Ik denk dat mijn kleine
        borsten onbezonnen zijn, dus ik bind ze af.

                                                  Werp sport-bh’s naar de plafondventilators.
                                                  Blijf harig. Ze pakt haar gebedskleed,

vraagt God om een scherpe nagel langs
        mijn kaak te trekken, mijn meisjesbaard af te scheren.

                                                  Dus ik draag koperkoppen naar de keuken
                                                  ter compensatie, staarten slaan wild

op mijn borst. Hun hoektanden bijten lucht
        & ik bijt terug totdat ik kras wanneer ik praat.

                                                  Ze onthoofdt ze met een vleesmes
                                                  slaat me vervolgens bont en blauw, & ik onderga alles

giechelend. We kiezen allemaal hoe
        de sluimerende leegte in ons te vullen: ik veter ruige bitchy

                                                  laarzen tot aan mijn knieën. Schuur zachte huid
                                                  op asfalt. Krab aan het korstje als

mijn bloed verhardt. Ik ben in oorlog. Ik ga op pad
        om te jagen op meisjesachtigheid. Ik tref haar gehurkt, gecamoufleerd

                                                  als een voortvluchtige tussen de forsythia’s.
                                                  Ik laad mijn broers balletjespistool, negeer

haar oude aandringen, zichzelf roze smekend.
        Er was geen dag waarop ik die bloemen opeiste –

                                                  of een volgzame hond.

HUNTING GIRLINESS

My girliness is the size of a Cerberus.
       I unchain it out my body, serpent tail tombing

                                       a Mercedes, someone’s Scissorhand
                                       shrubs, trio-headed howls loudening 

the clean suburb. It is not tasteful
       to fuck with the Tooth Fairy, baby teeth planted 

                                       in the oleanders. To beat up boys
                                       at the park, make one my wife 

in a white dress when we play marriage.
       My aunties crammed me with a mute troubadour 

                                       & a lame-folded fawn since birth. I am
                                       a pressed-palmed girl promised palaces, 

fountain of honey, flood of milk.
       Tell me why there is something else 

                                       powering inside, trying to get out,
                                       pummeling my skin purple. Tell me, 

when can I stop barbing my headscarves,
       lining my lashes with spears? I learn to love 

                                       my body by playing dead: legs man-
                                       spreading, droop-lipped for vultures 

to dine on my basking belly, wattle
       of female hanging from their beaks, 

                                       & it’s the only time I lie still.
                                       My girliness is a whistle uphill, 

& my mother is too far down to hear it.
       She says, Stop being reckless. I say, Truth is, 

                                       I quit being cautious in third grade
                                       when the towers fell &, later, wore 

the city’s hatred as hijab. I believe my baby
       breasts are reckless, so I tape them down. 

                                       Loop training bras to ceiling fans.
                                       Stay hairy. She pulls out her prayer mat, 

enlists God to drag a sharp nail across
       my jaw as I sleep, shave my girl-beard off. 

                                       So I carry copperheads into the kitchen
                                       as compensation, tails whipping raw 

slaps on my chest. Their fangs bite air
       & I bite back until I creak when I talk. 

                                       She beheads them with a meat knife
                                       then beats me blue, & I take everything 

giggling. We all choose how to fill
       the lingering lack inside us: I lace bitch-loud 

                                       boots to the knees. Scab soft skin
                                       on asphalt. Peel the grit whenever 

my blood hardens. I am at war. I go out
       to hunt girliness. Find her crouched, camouflaged 

                                       like a fugitive between the forsythias.
                                       I load my brother’s bb gun, ignore

her old insistence, begging herself pink.
       There was never a day I claimed those flowers–

                                       or any hound that heeled.