FOURTH ELEGY

VIERDE ELEGIE

Eindelijk is het perfecte weer oneindig
zelfs als blijken de ijsstormen oneindig
zelfs als wat eens eeuwig was
vertrekt zoals een korte glimlach

terwijl we van leven tot leven slingeren
zoals triest kijkende clowns
wit geschminkt en in een slobberbroek
balancerend op rode ballonnen

tussen de gelijktijdige werelden
de parallelle werelden
die we nog moeten benoemen.
Zuster hebben de Heren van Oorlog

je ooit een naam aangeboden?
Was het dezelfde
die ze mij onder schot
hebben aangeboden?

Bleven we toen leven
onzegbare verhalen vertellend
tijdens duizend en één
oneindige nachten?

Breng het ijs en de zon
naar je lippen, Zuster,
en naar de mijne. En zing
de woorden tussen de regels.

FOURTH ELEGY

At last the perfect weather is unending
even as the ice storms prove unending
even as what was once eternal
departs like a brief smile

as we swing from life to life
like sad-eyed clowns
in whiteface and baggy pants
balancing on red balloons

between the simultaneous worlds
the parallel worlds
we have yet to name.
Sister did the Lords of War

once offer you a name?
Was it the same
one they offered me
at the point of a gun?

Did we then live on
telling unspeakable tales
over a thousand and one
unending nights?

Lift the ice and the sun
to your lips, Sister,
and to mine. And sing
the words between the lines.