Nothing they saw . . .

Nothing they saw they could not they would not
see the other gods those other higher gods
unthinkable they were they weren’t allowed to be

Yet these higher gods descended
from the mountain tops, they stepped from lofty temples
they followed winding paths downward
shrouded in fog
the higher gods approached
cloaked in wisps of mist
the toxicology of money
the relentless entropy of mammon

The demigod
The raving mages the wizards the initiates
they did not see
the hairline cracks in the gilded garlands split
their naked eye did not observe the gold dust
billow up after a minor tremor
a thousandth of a second

Who could touch them

A bang
a rumble rowed across the virtual space
from west to east
the bashing
of blocks of black basalt and messy marble
crashing down

Niets zagen zij . . .

Niets zagen zij zij konden niet zij wilden niet
de andere goden zien die andere hogere goden
ondenkbaar waren die die mochten niet bestaan

Maar deze hogere goden daalden af
van bergtoppen, zij traden uit verheven tempels
zij volgden neerwaarts kronkelige paden
verhuld in mist
de hogere goden naderden
bemantelden met nevelslierten
de toxicologie van geld
de onverbiddelijke entropie van mammon

De halfgoden
De daverende magiërs de tovenaars de ingewijden
zij zagen niet
de haarscheuren in de vergulde slingers springen
hun blote oog nam niet het goudstof waar
dat opwolkte na een geringe trilling
een duizendste van een seconde

Wie deed hun wat

Een knal
gerommel roeide door de virtuele ruimte
van west naar oost
het bonkte
blokken zwart basalt en morsig marmer
donderen neer