Poem
Jen Hadfield
THE ASTERISM
HET ASTERISME
Onverklaarbare pijn –je bent zoiets als Sirius
of Aldebaran – nog zo’n
asterisme van de eerste magnitude:
verre flonkering –
kleur – hitte – dat afzwakt
als ik je met het blote oog
bekijk, verblindend
en uitgedoofd.
Als ik alle dingen die je bent
overweeg – het verwaarlozen
van pijn; een raam van uitzakkend glas
tussen ons en de vertekende wereld –
dan wens ik dat we je niet in ons
maar dicht bij ons hielden. Overoerwoud
met je orchidee
en passiebloem,
met kruipplanten en bromelia’s
van pijn, zouden we dan door
elkaars glinsterende bladeren kijken.
Als we al van je zouden spreken
dan alleen vol verdriet,
om te zeggen:
Als ze minder vaak
zou bloeien, zoals een cactus,
dan had ik misschien nog kunnen uitkijken
naar haar wezensvreemde bloesem. Maar goed,
als die afsterft, dan voed ik haar
en zet haar in een pot.
Of om op te scheppen Vorig jaar
heb ik een geweldige pijn geënt
en gekweekt, een loot
van de oorspronkelijke
stam.
THE ASTERISM
Inexplicable pain –you’re a thing like Sirius
or Aldebaran – another
asterism of the first magnitude:
remote incandescence –
colour – heat – which degrade
when I regard you with
the naked eye, dazzling
and extinct.
When I consider all
the things you are – the neglect
of pain; a window of slumping glass
between us and the distorted world –
I wish we held you not inside
but near. Jungled
in your orchid
and passionflower,
creepers and bromeliads
of pain, we’d peer through
each other’s scintillate leaves.
If we spoke of you at all,
it was ruefully,
to say:
If it flowered
less often, like a cactus,
then I might look forward
to its alien bloom. Still,
when it dies back, I feed
and pot it up.
Or boast I grafted
and grew a great pain
last year, a scion
of the original
stock.
From: Byssus
Publisher: Picador, London
Publisher: Picador, London
Jen Hadfield
(United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland, 1978)
Nothing is permanent in the poetry of Jen Hadfield (‘I don’t know what it is / about this place that things / metaflower so readily / into their present selves’). With a meticulous, sober gaze, she watches how everything around her sprouts and grows, buds and creeps into everything else. Her poems might be about the rugged nature in northern Shetland where she lives (‘the scrambling twig / hern...
Poems
Poems of Jen Hadfield
Close
THE ASTERISM
Inexplicable pain –you’re a thing like Sirius
or Aldebaran – another
asterism of the first magnitude:
remote incandescence –
colour – heat – which degrade
when I regard you with
the naked eye, dazzling
and extinct.
When I consider all
the things you are – the neglect
of pain; a window of slumping glass
between us and the distorted world –
I wish we held you not inside
but near. Jungled
in your orchid
and passionflower,
creepers and bromeliads
of pain, we’d peer through
each other’s scintillate leaves.
If we spoke of you at all,
it was ruefully,
to say:
If it flowered
less often, like a cactus,
then I might look forward
to its alien bloom. Still,
when it dies back, I feed
and pot it up.
Or boast I grafted
and grew a great pain
last year, a scion
of the original
stock.
From: Byssus
THE ASTERISM
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère