A circle rewriting its ellipse

A circle rewriting its ellipse
behaves otherwise. Its timbers
may creak, its eyelashes may think
they can flirt as they like:

it is never lost to itself.

Even today its horse will
feel the spurs, as sharp and
as gilded as never before.

What speed; what misery.
One of those heads sent berserk
by a tear missing its eye. Liquid
snow, briefly foaming, only to
snuff it in scree.

Een cirkel die zijn ellips herschrijft

Een cirkel die zijn ellips herschrijft
gedraagt zich anders. Zijn houtwerk
mag kreunen, zijn wimpers mogen
denken te flirten wat ze willen:

aan zichzelf ontvalt hij nooit.

Nog vandaag zal zijn paard
de sporen voelen, zo scherp
en zo verguld als nooit.

Wat een snelheid; wat een misère.
Zo’n hoofd op hol gebracht door een
traan die zijn oog mist. Vloeibare
sneeuw, even schuimend. En dan al
opgekrast in steenslag.