BUTTERFLY—BERLIN

The father’s grave       sinks deeply into many more graves
Covered           stone crushing like cloud
A great weight tamping down             and surprisingly out from under it a thin wing
   
The obstruction of the air must be learned
The wall          tightly pressing the colorful painted shoulder
The falling evening color         sets off a little shining leap  
Then to know                         the thinner betrayal is the more extreme
One kind of force driving the golden yellow eyespot to grow
Pushing open the concrete waves       floating above the world only by an inch  
The ashes’ contents have no horizon
You perch at the address        where upon waking you shrug off the weight of home
The leaves’ dark green lampshade moves closer
 

VLINDER – BERLIJN

het graf van de vader      onder zoveel graven
bedolven      neergevallen stenen als wolken
onder het drukkende gewicht steekt onverwachts een tere vleugel uit
 
               je op en neer springend vinden      toen je nog knap was
               en slank      geboeid door het schommelende waaiertje van een bloem
               een kus in het park      een orgaan verzengt een ander orgaan
 
de weerstand van de lucht moet ook worden geleerd
de muur      drukt hard op de kleurig geverfde schouders
de schemering valt in      steekt af tegen het kleine stralende sprongetje
 
               in het ogenblik dat je hart plotseling ontwaakt
               grijpt een stad stevig de geboorteplaats van je zelfdoding vast
               oud zijn      heeft geen woorden      alleen gekreun dat in de keel blijft steken
 
dan pas begrijpen dat het verzet hoe fragieler hoe extremer wordt
een kracht die een goudgele vlek voortbrengt
duwt de betonnen golven uiteen      maar een duim hoger dan de wereld
 
               zee vlinder      zonder illusie om uit de terreur te migreren
               vlieg      Tamara en de vader      kristalhelder
               een lichaam hoog houden      de volgende generatie ballingen in slaap kloppen
 
de inhoudsopgave van de as heeft geen verste punt
je strijkt neer       op een adres waar je bij het ontwaken het gewicht afschudt
de lampenkap van donkergroen boomblad schuift dichterbij
 
               wanneer je      niet bang bent te worden gevangen door een geurflard
               word je die geurflard      brengt als dingen van de doden een brief terug
               met het poststempel van zeegolven: Berlijn

蝴蝶——柏林

父亲的墓地　 被更多墓地深深
盖住　 塌下来的石头像云
夯实的重量里一只薄翼意外析出
 
　 　 　 　 一跳一跳找到你　 当你还英俊
　 　 　 　 细长　 着迷于花朵摇荡的小扇子
　 　 　 　 公园中器官烫伤器官的吻
 
空气的阻力也得学
墙　 死死按住彩绘的肩膀
暮色垂落　 反衬小小明艳的一跃
 
　 　 　 　 当你的心惊觉这一瞬
　 　 　 　 一座城市已攥紧你绝命的籍贯
　 　 　 　 老　 没有词　 只有扼在咽喉下的呻吟
 
才懂得反叛越纤弱　 越极端
一种长出金黄斑点的力
推开水泥波浪　 只比世界高一寸
 
　 　 　 　 海蝴蝶　 不奢望迁徙出恐怖
　 　 　 　 飞啊　 塔玛拉和父亲　 粼粼
　 　 　 　 扛着身体　 轻拍下一代流亡者入眠
 
灰烬的目录没有最远处
你栖在醒来　 就脱掉重量的住址上
树叶暗绿的灯罩挪近
 
　 　 　 　 当你　 不怕被一缕香撅住
　 　 　 　 成为那缕香　 遗物般递回一封信
　 　 　 　 打着海浪的邮戳：柏林