Poetry International Poetry International
Dichter

Miguel-Manso

Miguel-Manso

Miguel-Manso

(Portugal, 1979)
Biografie
Miguel-Manso begon na een afgebroken studie communicatiedesign en een onvoltooide tekenopleiding poëzie te schrijven, gefascineerd door het werk van de Portugese dichter João Miguel Fernandes Jorge. In 2008 debuteerde hij in eigen beheer met Contra a manhã burra (Tegen de stomme morgen). Enkele critici die het debuut in handen kregen schreven enthousiaste recensies en nog in hetzelfde jaar verscheen bij een kleine uitgeverij een tweede bundel, die ook zeer lovend werd ontvangen. Niettemin gaf Manso zijn volgende drie bundels wederom uit in eigen beheer. De laatste ervan, Um lugar a menos (Een plaats te weinig, 2012), bevatte geen gedichten maar aforistische prozateksten. Zijn latere bundels verschenen elk bij een andere uitgever.
De poëzie van Miguel-Manso – het streepje tussen voor- en achternaam onderscheidt hem van de gelijknamige Portugese fotograaf – verraste vanaf het begin door de bijzondere beelden en het eigenzinnige taalgebruik, vol ritme- en klankeffecten, woordspel, meerduidigheden en in onbruik geraakte woorden en schrijfwijzen. Regelmatig bevatten gedichten verwijzingen naar andere dichters. Zo wordt in de laatste strofe van ‘MCMLXXXVI’ geciteerd uit en verwezen naar het gedicht ‘Adágio’ van António Ramos Rosa en bevat de vijfde strofe van ‘Antiwereld’ een citaat uit ‘25 de Abril’ van Sophia de Mello Breyner Andresen. De dialoog met dichters, denkers, kunstenaars en kunstwerken treedt in later werk meer op de voorgrond, zoals in ‘[Annemarie Schwarzenbach]’ en ‘[Neil Young]’.
Hoewel in ‘Toneel’ wordt gezegd “het gedicht is eerst en vooral / een toneel voor eenvoudige gebaren” blijft het in deze poëzie niet bij eenvoudige gebaren. De dichter streeft naar het sublieme en gelooft in de kracht en schoonheid van poëzie en taal. Ook al is het bedrog, hij blijft “beweren wat neigt naar het oneindige” en “gluren door de kier van het wonder” (‘Antiwereld’). Zo kan Miguel-Manso het ontstaan van een gedicht vergelijken met de oerknal en in hetzelfde gedicht een ballon uit een vuilnisbak laten opstijgen. Het ironische contrast tussen het kosmische en het alledaagse toeval relativeert de rol van de dichter, maar levert prachtige poëzie op.
© Arie Pos (Translated by Florian Duijsens)
Bibliografie

Contra a manhã burra (Tegen de stomme morgen). Eigen beheer, 2008.  [heruitgave
Mariposa Azual, Lissabon, 2009]
Quando escreve descalça-se (Wanneer hij schrijft trekt hij zijn schoenen uit). Trama
Livraria, Lissabon, 2008.
Santo subito (Onmiddellijke heiligverklaring). Eigen beheer, 2010.
Ensinar o caminho ao diabo (De duivel de weg wijzen). Eigen beheer, 2012.
Um lugar a menos (Een plaats te weinig). Eigen beheer, 2012.
Aqui podia viver gente (Hier zouden mensen kunnen wonen). Primeiro Passo, Lissabon,
2012.
Tojo – Poemas escolhidos (Brem – gekozen gedichten). Relógio d’Água, Lissabon,
2013.
Supremo 16/70. Artefacto, Lissabon, 2013.
Persianas (Rolluiken). Tinta-da- China, Lissabon, 2015.
Rosto, clareira e desmaio (Gezicht, open plek en bezwijming). Douda Correria,
Lissabon, 2017.
Mortel. Do Lado Esquerdo, Coimbra, 2018 [verschijnt in april 2018]
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère