Qin Xiaoyu

Zoals bijvoorbeeld in ‘De esthetica van de Bank of China-toren in Shanghai’ waarin hij schrijft:
   
In de personages die door zijn gedichten lopen – vaak is er sprake van iemand die wandelt, ergens heen gaat – klinken ervaringen uit de jeugd van Qin Xiaoyu (1974) door. Hij bracht de eerste jaren van zijn leven als herdersjongen door, bij zijn grootvader in een dorpje in Binnen-Mongolië. Op zijn zevende ging hij in Hohhot bij zijn dichtende vader wonen, die hem een liefde voor de regionale volksliederen en poëzie in het algemeen meegaf. Deze persoonlijke geschiedenis wordt zichtbaar in gedichten als ‘Hohhot’, de ‘Badain Jaran woestijn’ en ‘Nacht’.
 
Op de middelbare school raakte hij gefascineerd door de klassieke Chinese poëzie, een fascinatie die regelmatig valt terug te lezen in zijn werk, zoals in het gedicht ‘Li Bai en Du Fu’ dat het werk van beiden typeert aan de hand van twee standbeelden in een museum ­– een vorm van poëzie schrijven die we ook bij de klassieken veel aantreffen; of zoals ‘Bij de Zee van Eenzaamheid’, dat een moderne variatie vormt op het gelijknamige gedicht van de dertiende-eeuwse Wen Tianxiang. Niet voor niets verschijnt in 2013 een nieuwe bundel van zijn hand met ‘hedendaagse klassieke Chinese gedichten’.
 
Naast zijn eigen poëzie schrijft Qin Xiaoyu al jarenlang over de gedichten van anderen. Hierin varieert hij van meer luchtige, losse aantekeningen bij gedichten (een vorm van poëziekritiek die in het traditionele China vrij gangbaar was, maar die weinig gebruikt wordt voor moderne poëzie) tot langere analyses met een meer wetenschappelijke basis. Samen met Yang Lian maakte hij een selectie van hedendaagse Chinese poëzie, in het Engels vertaald door W.N. Herbert en Brian Holton, die verscheen onder de titel: Jade Ladder: Contemporary Chinese Poetry (2012).