NIGHT

Step out of the tipi all hung with skins,
and all the deep nights slap you in the face,
 
attaching themselves to you in an endless series.
You grip your soul pouch tight.
 
If you fall into a trance, then you’re a shaman,
wearing for the first time that hundredweight costume,
 
like the bears that fear the day of snow-melt,
you’re afraid of this night condensing.
 
The sky is one vast coldly gleaming torture chamber. The dark of green pine
and white birch is the bond between the camp and the faraway hills.
 
Touching the ice-cold blackness,
you gaze out on dazzling black like a
 
steadily shrinking wild beast. All around you
the rise and fall of breathing has you corralled for the kill.
 
Behind you human speech as ardent as the campfire
is now the only shore on this vast ocean of trees.
 
But oh what a storm-tossed shore it is!
Go ashore, go ashore, step into a blizzard of booze.

NACHT

Loop je de met dierenhuiden volgehangen joert uit,
slaan de diepe nachten je in het gezicht,
 
nemen bezit van je, een voor een.
Je grijpt je zielenzakje stevig vast.
 
Mocht je in trance zijn, dan ben je
een sjamaan die voor het eerst een gewaad van honderd pond draagt.
 
Net zoals beren bang zijn voor dooidagen
vrees jij deze nacht voor vriezen.
 
Martelwerktuig van koud licht in de lucht. Donker van pijnbomen en berken
vormt een bezeten band die het kamp en de verre bergen verenigt.
 
Je tast naar het ijskoude zwart,
staart naar het felgekleurde zwart, als een
 
enigszins krimpend beest.
De golvende en hijgende omgeving sluit je dreigend in.
 
De taal, hartstochtelijk als het vreugdevuur achter je,
is de enige oever van de zee van bomen.
 
Maar wat een onstuimige oever is dat!
Aan wal, aan wal, ga de sneeuwstorm van brandewijn binnen.

夜

走出挂满兽皮的撮罗子，
深夜们扑面而来，
 
纷纷附体于你。
你攥紧了魂荷包。
 
假如你出神，你就是
初次穿戴了一百斤服饰的萨满。
 
你像熊害怕融雪天一样
惧怕这夜晚的凝结。
 
满天寒光的刑具。青松与白桦的黑暗
是营地联结远山的疯纽带。
 
你摸着冰凉的黑，
望着鲜艳的黑，像只
 
一点点缩小的野兽。
起伏而喘息的四周，围猎着你。
 
身后篝火般热烈的人语
乃是仅有的林海之岸。
 
然而那是多么汹涌的岸啊，
上岸，上岸，步入酒的暴风雪。