Umberto Fiori

Umberto Fiori schrijft al sinds zijn twaalfde jaar gedichten, maar publiceerde pas tegen zijn dertigste voor het eerst iets in een literair tijdschrift. Daarna leerde hij een aantal vooraanstaande Italiaanse dichters kennen, onder wie Vittorio Sereni en Franco Fortini, en door hen geïnspireerd en aangemoedigd publiceerde hij in 1986 zijn eerste bundel, Case.
In het begin werd zijn werk door de critici niet serieus genomen omdat het niet paste in de avant-gardistische en hermetische stroming van die tijd, maar hij zette door en schreef begrijpelijke gedichten in een heldere taal over het dagelijkse leven in de grote stad. Door zijn optredens met de rockgroep was hij gewend geraakt aan onmiddellijke communicatie met het publiek en hij wilde geen poëzie voor ‘ingewijden’ schrijven, geen esthetische stijlfoefeningen, maar ‘normale woorden’. “Mijn ideale lezer’ zegt hij ‘hoeft geen poëziekenner te zijn maar moet graag willen luisteren naar wat ik hem te vertellen heb.”

Fiori doceert hedendaagse Italiaanse letterkunde aan de universiteit van Milaan en treedt vaak op in binnen- en buitenland. Na Case heeft hij nog vijf dichtbundels gepubliceerd, twee essaybundels, waarin hij onder andere schrijft over de wisselwerking tussen tekst en muziek, en een korte roman. Dit jaar verschenen zijn nieuwste bundel Voi en een cd waarop hij een aantal van zijn teksten zingt, op muziek van de gitarist Luciano Margorani.
Umberto Fiori was te gast op het 40e Poetry International Festival in 2009. Deze tekst werd ter gelegenheid van dat optreden geschreven.

Bibliografie

Esempi, Marcos y Marcos, Milano, 1992
Chiarimenti, Marcos y Marcos, Milano, 1995
Tutti, Marcos y Marcos, Milano, 1998
La bella vista, Marcos y Marcos, Milano, 2002
Voi, Mondadori, Milano, 2009