Poetry International Poetry International
Gedicht

Ulrike Almut Sandig

THIS IS A LULLABY FOR ALL THOSE WHO RESIST

this is a lullaby for all those who resist
when it’s time to go to sleep. a lullaby for all
those who put up a fight, when somebody
says: lights out, no more talking, my tired
friends, in the bars all the chairs have been
stacked on the tables, the billboards hum
as the posters are changed, cameras film
the empty bank foyers, all the night
kiosks are alight, all the night buses
purr through the illuminated cathedral

of the city. we are talking in pictures. but

do we have any idea how ‘darkness’
is written? my tired, my night-blind friends,
we’re waiting for good news, though good
news is rare by day, we’re waiting for two
or three of those good, humming dreams,
four peace treaties, five apples in deep sleep,
we are waiting for six cathedrals and for
the seven fat cows, eight quiet hours
full of sleep, we’re waiting for nine friends
gone missing. we’re counting our fingers.

we’re still resisting. we won’t go to sleep.

DIT IS EEN SLAAPLIED VOOR AL WIE ZICH WEERT

dit is een slaaplied voor al wie zich weert
tegen in slaap vallen, slaaplied voor al wie
weerstand biedt als gezegd wordt: licht uit,
hier hou je je mond! mijn vermoeide vrienden,
alle stoelen staan al lang op de tafels van de
bars, reclameborden geven bij het wisselen
van de affiches een kik, camera’s filmen de lege
toegangspoorten van de banken, alle
nachtschakelaars geven licht, alle nachtbussen
zoeven door de verlichte kathedraal

van de stad. we praten alleen nog in beelden. maar

weten we überhaupt hoe je DONKERTE
schrijft? mijn vermoeide, nachtblinde vrienden
we wachten op goed nieuws, want overdag
komt zelden goed nieuws, we wachten op twee
drie van de goede, zoemende dromen
vier vredesverdragen, vijf appels in diepe slaap
we wachten op zes kathedralen en op
de zeven vette koeien, acht stille uren
vol slaap, we wachten op negen ontbrekende
vrienden. we tellen het aantal van onze vingers

we verzetten ons nog. we slapen niet in.

das ist ein Schlaflied für alle, die sich wehren
wenn es ans Einschlafen geht, Schlaflied
für alle, die Widerstand leisten, wenn es heißt:
Licht aus, hier wird nicht gesprochen! meine
müden Freunde, alle Stühle stehen längst
auf den Tischen der Bars, Werbetafeln surren
beim Tausch der Plakate, Kameras filmen
die leeren Eingangspforten der Banken, alle
Nachtschalter leuchten, alle Nachtbusse
durchstreifen die angestrahlte Kathedrale

der Stadt. wir reden nur noch in Bildern. aber

wissen wir überhaupt, wie sich DUNKELHEIT
schreibt? meine müden, nachtblinden Freunde
wir warten auf gute Nachricht, denn gute
Nachricht bei Tage ist rar, wir warten auf zwei
drei von den guten, summenden Träumen
vier Friedensverträge, fünf Äpfel im Tiefschlaf
wir warten auf sechs Kathedralen und auf
die sieben fetten Kühe, acht stille Stunden
voll Schlaf, wir warten auf neun fehlende
Freunde. wir zählen die Anzahl unserer Finger

wir wehren uns noch. wir schlafen nicht ein.
Close

DIT IS EEN SLAAPLIED VOOR AL WIE ZICH WEERT

dit is een slaaplied voor al wie zich weert
tegen in slaap vallen, slaaplied voor al wie
weerstand biedt als gezegd wordt: licht uit,
hier hou je je mond! mijn vermoeide vrienden,
alle stoelen staan al lang op de tafels van de
bars, reclameborden geven bij het wisselen
van de affiches een kik, camera’s filmen de lege
toegangspoorten van de banken, alle
nachtschakelaars geven licht, alle nachtbussen
zoeven door de verlichte kathedraal

van de stad. we praten alleen nog in beelden. maar

weten we überhaupt hoe je DONKERTE
schrijft? mijn vermoeide, nachtblinde vrienden
we wachten op goed nieuws, want overdag
komt zelden goed nieuws, we wachten op twee
drie van de goede, zoemende dromen
vier vredesverdragen, vijf appels in diepe slaap
we wachten op zes kathedralen en op
de zeven vette koeien, acht stille uren
vol slaap, we wachten op negen ontbrekende
vrienden. we tellen het aantal van onze vingers

we verzetten ons nog. we slapen niet in.

THIS IS A LULLABY FOR ALL THOSE WHO RESIST

this is a lullaby for all those who resist
when it’s time to go to sleep. a lullaby for all
those who put up a fight, when somebody
says: lights out, no more talking, my tired
friends, in the bars all the chairs have been
stacked on the tables, the billboards hum
as the posters are changed, cameras film
the empty bank foyers, all the night
kiosks are alight, all the night buses
purr through the illuminated cathedral

of the city. we are talking in pictures. but

do we have any idea how ‘darkness’
is written? my tired, my night-blind friends,
we’re waiting for good news, though good
news is rare by day, we’re waiting for two
or three of those good, humming dreams,
four peace treaties, five apples in deep sleep,
we are waiting for six cathedrals and for
the seven fat cows, eight quiet hours
full of sleep, we’re waiting for nine friends
gone missing. we’re counting our fingers.

we’re still resisting. we won’t go to sleep.
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère