איך הונג-קונג נהרסה

Hoe Hongkong werd vernield

Ik ben in Hongkong.
Er is hier een riviermonding die wemelt van de slangen.
Er zijn Grieken, Chinezen en negers.
Onder de lampions gapen
Carnavalsdraken.
Wie zei je dat je hier verslonden wordt?
Massa’s mensen gingen naar de rivier.
Zulke zijde heb je van je leven nooit gezien,
Roder dan papavers.

In Hongkong
Komt de zon op in het oosten
En worden bloemen met reukwater begoten
Om hun geur te verdubbelen.
Maar ’s avonds bezwijken de lampions
Voor de wind
En als er iemand vermoord wordt, vragen ze:
Was het een Chinees of een neger?
Heeft hij veel pijn geleden?
En dan werpen ze zijn lichaam in het water
En alle reptielen eten.

Ik ben in Hongkong.
’s Avonds doofden de lichten in het café.
En buiten gingen massa’s lampions aan flarden.
En de aarde ontplofte en kookte,
Ontplofte en kookte maar,
En ik alleen wist
Dat er niets is in het westen
En dat er niets is in het oosten.
En de papieren draak gaapte
Maar de aarde ontplofte.
Er zullen massa’s vijanden hierheen komen
Die nooit van hun leven zijde hebben gezien.

Alleen de kleine hoeren ontvangen hun gasten nog
In vuile zijden kleren
In hokjes vol lampions.
Sommigen janken in de ochtend
Om hun rottend lijf.
En als er iemand omkomt, zeggen ze:
O wee, een Chinees of een neger?
De stakker, hopelijk heeft hij niet veel geleden.
En met de schemer komen de eerste gasten al aan,
Als doornen in het levend vlees.

Ik ben in Hongkong
En Hongkong ligt aan de oceaan
Hangt als een kleurrijke lampion aan een haak
Aan de rand van de wereld.
Misschien zal de draak
Haar in rode zijde wikkelen
En in de afgrond van de sterren
Laten vallen.
En alleen de kleine hoeren zullen janken in de zijde
Dat de mannen hen nog altijd
Altijd
In hun buik knijpen.

Ik ben niet in Hongkong
En Hongkong is niet in de wereld.
Op de plaats waar Hongkong vroeger was
Ligt nu een roze vlek,
De ene helft in de hemel, de andere in zee.

איך הונג-קונג נהרסה