HUSH HARBOR

HUSH HARBOR

Het overvalt je soms: de blues.
Een man speelt een akkoord, twee uur ‘s morgens.

Hij is bevangen door een Gospelzeer,
dat de indruk wekt, hierin klinkt meer

dan een vrouw door, maar zo is het niet;
You know I don’t want you, little girl,

if you don’t want me, gaat het lied,
en de vrouw trekt de deur achter zich dicht,

vertrekt, de straat op, met haar koffer
zonder ook maar een woord vaarwel.

Hij vraagt haar met opzet niet te blijven
natuurlijk, want hij zingt het liefst

de blues: Have you ever loved a woman,
O man, better than you did yourself –

en zij die blijven luisteren
horen alleen de zoete weemoed, schudden

het hoofd en nemen hun hoed af: Amen.
En wanneer hij kreunt, Have Mercy,

is dat niet zozeer een vraag om meelij,
nee, het betekent dat iets hem in zijn

greep heeft. Heilige geest
of snoeiharde engel, dat weet alleen hij.

Ze zeggen dat de blanke priesters
Mozes oversloegen in hun Zondags-

preken. Konden de gekleurden niet vertrouwen
met heilige teksten waarvan het hele

punt was ‘laat mijn volk gaan’.
Maar niemand laat vannacht iemand

gaan die niet allang vertrokken is:
niemand hier die geen herrie

heeft geschopt vanuit de tetterende
leegtes. Is het Jezus niet in de vuile

keuken, dan wel een verdwenen
vrouw die je meeneemt naar de kerk.

HUSH HARBOR

Of all the things to have: the blues.
A man plays a chord, two in the morning.

There’s a Gospel hurt in him
that gets you thinking, there’s more than

a woman he’s telling on, but there isn’t:
You know I don’t want you, little girl,

if you don’t want me, goes the song,
and out the door goes the woman,

suitcase in hand, into the road,
without so much as a by-your-leave.

There’s a reason he doesn’t ask her
to stay, of course, and it’s so he can sing

the blues: Have you ever loved a woman,
O man, better than you did yourself –

and those who stay to listen
hear only the good woe; shake their

heads and hang their hats: Amen.
When he says, Have Mercy,

he doesn’t mean show some
compassion; it means he’s touched

by something. Holy ghost
or hard angel, only he can tell.

It’s been said white preachers
used to skip over Moses in Sunday

sermons; couldn’t let the coloreds
in on scripture whose one straight

point was let my people go.
But no one’s letting go of anyone

tonight who hasn’t already left; 
no one here who hasn’t made

hard noise from the rattling
hollows. And if it isn’t Jesus

in the dirty kitchen, it’s a gone
woman who takes you to church.