Gedicht
Tsead Bruinja
while our hair grows thinner
while our hair grows thinnerand the monkeys laugh in the trees
while we keep on having to go up on the roof
to replace the blown-off tiles
while our hair grows thinner
and the monkeys in the trees laugh
while the doctor sees us more often
in his coughing sniffling waiting room
while the monkeys laugh
while people die one after the other
and never take their deeds with them
into the grave
the monkeys stay young
and laugh
while the farts and belches
accompany you everywhere
and your gut and lungs wear out
while the sheltered spot
under the trees
tempts you
the monkeys laugh
at the fading strength
of your apple-peeling
hands
you look at her
or you look at the ground
and all the while
the monkeys’ hunger
grows
while forgiveness shrivels
and anger only sheds its skin
the monkeys laugh
and anger stays young
terwijl ons haar dunner wordt
terwijl ons haar dunner wordten in de bomen de apen lachen
terwijl we steeds vaker het dak op moeten
om de weggewaaide pannen terug te leggen
terwijl ons haar dunner wordt
en de apen in de bomen lachen
terwijl de dokter ons vaker ziet zitten
in de snotterige en kuchende wachtkamer
terwijl de apen lachen
terwijl de één na de ander sterft
en zijn daden niet meeneemt
het graf in
blijven de apen jong
en lachen
terwijl de boeren en scheten
je overal heen vergezellen
en je darmen en longen slijten
terwijl het beschutte plekje
onder de bomen
lokt
lachen de apen
om de kracht die wegglipt
uit je appelschillende
handen
je kijkt haar aan
en je kijkt anders naar de grond
terwijl dit alles
wordt de honger van de apen
groter
terwijl het vergeven verschrompelt
en woede alleen maar vervelt
lachen de apen
blijft de woede jong
wylst ús hier tinner wurdt
en yn de beammen de apen laitsje
wylst we hieltyd faker it dak op moatte
om de fuortwaaide pannen werom te lizzen
wylst ús hier tinner wurdt
en de apen yn de beammen laitsje
wylst de dokter ús faker sitten sjocht
yn de snotterige en de kocheljende wachtkeamer
wylst de apen laitsje
wylst de iene nei de oare stjert
en syn dieden net mei it grêf
yn nimt
bliuwe de apen jong
en laitsje
wylst it krôkjen en it ôfskiten
dy oeral hinne beselskipje
en de terms en de longen slite
wylst it smûke plakje
ûnder de beammen
lokket
laitsje de apen
om de kracht dy’t fuortglûpt
út dyn apelskilende
hannen
sjochst har oan
sjochst oars nei de grûn
en wylst dit alles
wurdt de honger fan de apen
grutter
wylst de ferjeffenis ferskronfelet
en lulkens allinnich mar ferfellet
laitsje de apen
bliuwt de lulkens jong
en yn de beammen de apen laitsje
wylst we hieltyd faker it dak op moatte
om de fuortwaaide pannen werom te lizzen
wylst ús hier tinner wurdt
en de apen yn de beammen laitsje
wylst de dokter ús faker sitten sjocht
yn de snotterige en de kocheljende wachtkeamer
wylst de apen laitsje
wylst de iene nei de oare stjert
en syn dieden net mei it grêf
yn nimt
bliuwe de apen jong
en laitsje
wylst it krôkjen en it ôfskiten
dy oeral hinne beselskipje
en de terms en de longen slite
wylst it smûke plakje
ûnder de beammen
lokket
laitsje de apen
om de kracht dy’t fuortglûpt
út dyn apelskilende
hannen
sjochst har oan
sjochst oars nei de grûn
en wylst dit alles
wurdt de honger fan de apen
grutter
wylst de ferjeffenis ferskronfelet
en lulkens allinnich mar ferfellet
laitsje de apen
bliuwt de lulkens jong
From: Angel
Publisher: Bornmeer, Gorredijk
Publisher: Bornmeer, Gorredijk
Gedichten
Gedichten van Tsead Bruinja
Close
terwijl ons haar dunner wordt
terwijl ons haar dunner wordten in de bomen de apen lachen
terwijl we steeds vaker het dak op moeten
om de weggewaaide pannen terug te leggen
terwijl ons haar dunner wordt
en de apen in de bomen lachen
terwijl de dokter ons vaker ziet zitten
in de snotterige en kuchende wachtkamer
terwijl de apen lachen
terwijl de één na de ander sterft
en zijn daden niet meeneemt
het graf in
blijven de apen jong
en lachen
terwijl de boeren en scheten
je overal heen vergezellen
en je darmen en longen slijten
terwijl het beschutte plekje
onder de bomen
lokt
lachen de apen
om de kracht die wegglipt
uit je appelschillende
handen
je kijkt haar aan
en je kijkt anders naar de grond
terwijl dit alles
wordt de honger van de apen
groter
terwijl het vergeven verschrompelt
en woede alleen maar vervelt
lachen de apen
blijft de woede jong
From: Angel
while our hair grows thinner
while our hair grows thinnerand the monkeys laugh in the trees
while we keep on having to go up on the roof
to replace the blown-off tiles
while our hair grows thinner
and the monkeys in the trees laugh
while the doctor sees us more often
in his coughing sniffling waiting room
while the monkeys laugh
while people die one after the other
and never take their deeds with them
into the grave
the monkeys stay young
and laugh
while the farts and belches
accompany you everywhere
and your gut and lungs wear out
while the sheltered spot
under the trees
tempts you
the monkeys laugh
at the fading strength
of your apple-peeling
hands
you look at her
or you look at the ground
and all the while
the monkeys’ hunger
grows
while forgiveness shrivels
and anger only sheds its skin
the monkeys laugh
and anger stays young
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère